Saga - 1952, Qupperneq 16

274
svarað, eins og áður, að hún vissi ekki annað
en það, sem hún hefði áður sagt, og upp á það
vildi hún deyja. Það hafði sannazt, að hún sór,
að því er ætla mátti, vísvitandi rangan eið árið
1608 á Seyluþingi, svo að virða má fógeta til
vorkunnar, þó að hann legði ekki trúnað á full-
yrðingu hennar, enda er ekki sennilegt, að bisk-
up hafi gert það heldur eða lögmaður, en þeir
hafa viljað hlífa henni, en það vildi fógeti ekki
og mátti ekki, ef hann skyldi hlýða boði höfuðs-
manns, húsbónda síns.
Þegar hér var komið, þá skipaði fógeti böðli
að leggja skrúfu á fingur Þórdísar. Hún var
pyndingatæki, sem herða mátti, fast eða laust,
að vild, að hendi aðilja. Og kom böðullinn þá
með skrúfuna á fingur henni. Hefur hann lagt
hana á, en eigi hert á þegar. Þá spurði Þórdís
fógeta, hvers vegna hann ætlaði að kvelja hana.
En hann svaraði svo, að það væri af því, að hún
vildi ekki segja sannleikann, heldur vildi hún
„gera sig að Maríu“, þ. e. að hún hefði fætt ein-
getið barn, og vekja með því reiði drottins. Hún
spurði hann þá, hvað hann vildi, að hún segði.
En hann svaraði því auðvitað, að hann vildi,
að hún segði satt um faðerni barnsins. Hún
spurði hann þá, hvort hann grunaði hana um
samlag við nokkurn karlmann. Hann kvað vissu-
lega svo vera og helzt grunaði hann hana um
samfarir við mág hennar, Tómas Böðvarsson,
með því að enginn annar karlmaður hefði um
þær mundir verið á bænum en hann, eftir því
sem hann hefði fregið. Hún neitaði auðvitað
samförum við Tómas. Þá bauð fógeti böðlinum
að pína hana og áminnti hana enn að segja
sannleikann og ljúga ekki á nokkurn mann. Og