Saga - 1952, Side 25

283
crnislýsingu hennar tvíræða og fegra mættu at-
hæfi hennar, og eiga dómendur þar við þessi
orð Þórdísar: Ef nokkur er faðir að barninu,
þá er það Tómas Böðvarsson. Þessa lýsingu Þór-
dísar, svo sem hún var fengin, styrkta af brott-
reið Tómasar af þinginu, telja dómendur næga
sönnun um sifjaspell Þórdísar og dæma hana til
drekkingar samkvæmt Stóradómi.1)
Samkvæmt Kristinrétti Árna biskups 27. kap.
skyldi sá, sem sakaður var um legorð með þar-
töldum 17 frændkonum sínum eða mágkonum
— þar á meðal er systir konu manns —, synja
með tylftareiði. Og sama var um konu, er sök-
uð var um legorð með slíkum venzlamönnum
sínum. Og samkvæmt 18. kap. Þjófab. Jónsbók-
ar skyldi synja allra óbótamála með tylftareiði.
Ef Þórdís hefði verið sökuð um samfarir við
systurmann sinn, Tómas Böðvarsson, þá átti að
dæma henni tylftareið, ef hún vildi ekki við sök
sína kannast. Jörgen Daníelsson ber sök þessa
upp á hana á Vallalaugarþingi, en hún synjar
í fyrstu. Áburðinn mátti sjálfsagt telja líkum
studdan, að minnst kosti byggðarrómi, en það
stóð alls ekki því í vegi, að henni yrði dæmdur
slíkur eiður. Og í máli, þar sem um lífið var að
tefla, stóð inn rangi eiður hennar á Seyluþingi
1608 því ekki heldur í vegi, að henni yrði nú
dæmdur tylftareiður og að hún mætti eiðvotta
njóta, eins og áður var sagt. Þegar Þórdís neit-
aði áburði fógeta, átti hann að krefjast dóms
um málið lögum samkvæmt. En í stað þess læt-
ur hann hóta henni pyndingum á hrottalegan
hátt, sem hún gat ekki efast um, að framkvæmd-
1) Alþb. ísl. IV. 387-393.