Saga - 1952, Blaðsíða 38

296
Ari Þorgilsson á Reykhólum
Einar á Reykhólum Hallbera & Oddi Snærisson
Hallbera & Þorgeir Hallason
Þorvarður
Yngvildur
Hvort þetta unga fólk hefur vitað full skil
á því, að ástafar þeirra í millum varðaði við
lög, skal ósagt látið. En þau hafa fengið fræðslu
um það áður en leið á löngu. Á þessa frænd-
semi minnist Sturla saga ekki.
Að liggja með næstu bræðru sinni (þremenn-
ingi) varðaði skóggang1). Þá var hér enn-
fremur framan mannvilla, en hún varðaði fjör-
baugsgarð. „Það er mannvilla ef maður kennir
sér annars manns barn, eða hann kennir öðr-
um manni sitt barn vísvitandi, enda gera þeir
allir mannvillu er í því standa, hvort þeir villa
faðerni eða móðerni eða bæði.2) Sökin tók ekki
aðeins til Þorvarðs og Yngvildar, heldur og
til Norðlinganna, sem tileinkuðu sér barnið.
Samfara þessum brotum var svo fæðing á
laun, sem faðir og móðir voru samsek um, og
var að saknemi jöfn frændsemis spelli hinu
meira3).
Biskup var að lögum æðsti vörður siðferðis-
og hreinlífismála í umdæmi sínu. Það var í
1) Grg. Ib 59—60.
2) Grg. Ib 55—56.
3) Grg. Ib 58—59.