Saga - 1952, Qupperneq 41

299
ur hefur ekki farið úr héraði og norður í Eyja-
fjörð að frændaráði. En það varðaði mann
fjörbaugsgarð að fylgja konu úr fjórðungi vit-
andi, að för hennar var gerð gegn vilja lög-
ráðanda hennar1). Fylgdarmaður Yngvildar,
Steingrímur kumbaldi Másson, er nafngreind-
ur vegna þess, að hann gerðist með þessu sam-
sekur henni um lagabrot. Steingrímur hefur
ekki aðeins verið trúnaðarmaður Yngvildar,
heldur einnig vinur Hvamm-Sturlu. Um Má
son hans segir, að vísu löngu síðar, að hann
hafi verið fornvin Sturlunga2).
Sjálfsagt hefur karlbúningur Yngvildar, og
önnur háttsemi hennar í þetta sinn, valdið
hneikslan meðal margra manna í Dölum og
orðið minnistætt umræðuefni. Hvort sagnir
um þetta hafa lifað fram á daga höfundar
Laxdælu, verður ekki vitað, en ekki verður hjá
því komizt að telja, að hann notfæri sér í 35.
kap. sögunnar á sína vísu einmitt þessa við-
burði. Þó má vera, að hann hafi einungis fyrir
sér frásögn Sturlu sögu. En ekki gat komið til
mála að láta Guðrúnu Ósvífursdóttur fara með
hlutverk konu, sem braut svo berlega í bág við
kurteisi, að hún klæddist brókum með setgeira
eða karlfötum. Höfundur lætur því Auði konu
Þórðar Ingunnarsonar fara með hlutverkið, en
Guðrúnu brýna Þórð á því, hve ókvenlegt þetta
athæfi sé. Höfundur hefur líklega þekkt ákvæði
Grágásar, sem segir: „Ef konur gerast svo af-
1) Grg. Ib 50.
2) Sturl. I. 411.