Saga - 1952, Síða 43

301
Ganga Yngvildar á skip þarna með þeim
hætti, sem sagt er, bendir til þess, að hún hafi
farið með leynd um Eyjafjörð og ekki gefið
sig fram við frændur Þorvarðs. Ef til vill hef-
ur hún stöðugt haldið dulargervi sínu. Auð-
sætt er, að Þorvarður hefur beint för hennar
til skips, það varðaði hann fjörbaugsgarð, þar
sem hann vissi, að hún hafði ekki frænda ráð
til farar úr landi1).
Það er bert, að för þeirra Þorvarðs og Yng-
vildar úr landi var flótti. Vér vitum ekki,
hverir hafa verið trúnaðarmenn þeirra í þess-
um efnum, auk hjónanna í Hvammi, en það
þarf ekki að efa, að Ari hefur fylgt Þorvarði
bróður sínum trúlega um allan undirbúning
fararinnar, því að svo kær var hann þeim.
Alveg er það óvíst, hvort Yngvildur hefur í
upphafi vitað um þá fyrirætlan Þorvarðs að
fara úr landi um sumarið. Trúlegt er, að hann
hafi tekið þetta til bragðs vegna þess, að orð-
rómurinn um mannvilluna hefur ekki þagnað,
þótt jámberinn væri talinn skír að loknum
járnburðinum. Þorvarður hefur hefur þá sagt
Yngvildi frá fyrirætlan sinni um utanför. Er
í þessu sambandi girnilegt og ekki úr vegi að
taka hér upp frásögn í 40. kap. Laxdælu, er
Kjartan segir Guðrúnu frá því, að hann hafi
ráðið utanför, er hljóðar þannig:
„Guðrún mælti: „Skjótt hefir þú þetta ráðit,
Kjartan“. Hefir hún þar um nokkur orð, þau
er Kjartan mátti skilja, at Guðrún lét sér ógetit
at þessu. Kjartan mælti: „Lát þér eigi þetta
1) Grg. Ib 50.