Saga - 1952, Qupperneq 52

310
hann af taka og bannaði styrklega. Mansöngs-
kvæði vildi hann eigi heyra, né kveða láta, en
þó fékk hann því eigi af komið með öllu. Það
er sagt, að hinn heilagi Jón biskup kom að einn
tíma, er einn klerkur, er Klængur hét, og var
Þorsteinsson, er síðan varð biskup í Skálholti,
las versabók þá, er heitir Ovidius de arte. En
í þeirri bók talar meistari Ovidius um kvenna-
ástir, og kennir með hverjum hætti menn skulu
þær gilja og nálgast þeirra vilja. Sem hinn
sæli Johannes sá og undirstóð, hvað hann las,
fyrirbauð hann honum að heyra þessháttar
bók, og sagði, að mannsins breyzklig náttúra
væri nógu framfús til munuðlífs og hold-
ligrar ástar, þó að maður tendraði eigi sinn
hug upp með saurligum og syndsamligum dikt-
um"1). „Það er sagt“, segir höfundur, svo að
ekki hefur heimildin verið örugg. Þó hefur
hann viljað halda sögunni á loft um hinn unga
Klæng. En nú var Klængur fæddur 1105 og
kom að Hólum 12 ára gamall. Jón biskup and-
aðist 1121, svo að ekki hefur Klængur verið
eldri en 16 ára, er hann fékk þessa áminningu
Jóns biskups, sem þó kom ekki að haldi. Ef
til vill hefur höfundur með sögunni einnig vilj-
að gefa í skyn, að líkt hafi verið farið um
Klæng og Yngvildi, og segir í sögunni um
Flóres og Blankiflúr: „tóku þau að elskast af
rétri ást; en þau námu þá bók, er heitir Ovi-
dius de arte amandi, en hún er gerð af ást,
og þótti þeim mikil skemtan og gleði af“.
1) Bisk. I. 237—238.