Saga - 1952, Blaðsíða 81

339
var hann (Klængur biskup) eigi færr til yfir-
farar, ok tókust af allar gjafir, ok mátti eigi
lengi svá framflytjast öll misseri, at eigi þyrfti
þá stórra viðfanga". Við svo búið mátti ekki
lengur standa, er árið 1175 gekk í garð, og var
þá tekið til ráðs að senda eftir Þorláki biskups-
efni. Fór hann austan á langaföstu og með hon-
um Jón Loftsson. Komu þeir í Skálholt tveim-
ur vikum fyrir páska, og var þar fyrir Gizur
Hallsson. Þá segir svo: „Þar váru ok aðrir
menn, þeir er biskups vinir váru, ok forsjá-
menn héraðsins váru. Tók þá Þorlákr við for-
ráðum staðarins". „Hann hafði þá þegar mikla
skapraun, bæði af viðrvist manna ok öðrum
óhægindum, þeim er hann átti um at vera, ok
bar hann þær allar þolinmóðliga. Klængr biskup
lá í rekkju með litlum mætti"1).
Þannig farast höfundi Þorláks sögu eldri
orð, og er frásögn hans tekin nær orðrétt upp
af höfundi Þorláks sögu yngri, en í næsta eftir-
tektarverðu atriði breytir hann efni máls. Hann
segir ekki „forsjámenn héraðsins" hefur „for-
sjámenn staðarins“2). Hann veit vel, að vinir
biskupsins heima á staðnum voru fleiri en einn,
en telur sögulega nákvæmara, að þeir hafi verið
forsjámenn staðarins en héraðsins. Fleirtölunni
heldur hann samt, þótt „forsjámaðurinn“ muni
að líkindum aðeins hafa verið einn.
Vér sjáum, að skipt hefur um í Skálholti
síðan á fyrri árum Klængs biskups. Veizlu-
glaumurinn er þagnaður, kátínan og keskifim-
1) Bisk. I. 99.
2) Bisk. I. 273.