SunnudagsMogginn - 15.11.2009, Blaðsíða 30

30 15. nóvember 2009
H
vað fær menn til þess að ferðast í sólarhring
til þess að spila æfingaleik í knattspyrnu?
,,Metnaðurinn til þess að ná lengra,“ segir
FH-ingurinn Atli Guðnason, sem var kjörinn
besti knattspyrnumaður nýliðins Íslandsmóts og lék sinn
fyrsta landsleik í Teheran sl. þriðjudag, þegar Ísland
mætti Íran. „Það er alltaf mikilvægt að spila landsleiki og
það er líka ákveðin ævintýramennska að fara til svona
landa og hún er hluti af þessu, að kynnast allt annarri
menningu,“ segir Ólafur Jóhannesson landsliðsþjálfari.
Það hefur aldrei verið auðvelt að fá vináttulandsleiki í
fótbolta auk þess sem yfirleitt fylgir þeim töluverður
kostnaður. Þó ekki alltaf. Fyrir um 28 árum þekktist
Knattspyrnusamband Íslands boð um að leika æfinga-
landsleik í Kúteit og síðan hefur landsliðið farið í nokkrar
ferðir þangað sem og til Barein og Saudi-Arabíu fyrir utan
ferðir af svipuðum toga til Brasilíu, Bandaríkjanna og Ind-
lands. Fyrsta ferðin til Írans varð hins vegar að veruleika í
vikunni. Í boði heimamanna.
Haldið í fjóra tíma á flugvellinum
Í flugvélinni frá London voru nokkrar íranskar konur.
Þær voru í raun í engu frábrugðnar öðrum konum, töluðu
og hlógu og sveifluðu hárinu. Um leið og vélin lenti í Te-
heran, um klukkan fjögur að morgni að staðartíma sl.
sunnudag, breyttist viðmótið, þær urðu alvarlegar og
settu upp slæður. Um tveimur tímum síðar var bænaköll-
um útvarpað í flugvallarbyggingunni en útsendingin virt-
ist ekki hafa nein áhrif á viðstadda. Yfirgnæfandi meiri-
hluti Írana er múslimar en bænaköllin voru ekki áberandi
þar sem landsliðshópurinn fór um og reyndar varð hóp-
urinn ekki aftur var við þau fyrr en á Azadi-leikvanginum
nokkrum mínútum fyrir leik. Slæðulausar konur sáust
heldur ekki aftur fyrr en í flugvélinni til London.
Í kjölfar forsetakosninganna í júní í sumar brutust út
fjölmennustu mótmæli í Teheran síðan keisaranum var
steypt 1979. Íraninn Amid Derayat, sem hefur búið á Ís-
landi í um 14 ár og er íslenskur ríkisborgari, var í för með
íslenska hópnum og honum til halds og trausts. Hann
sagði að ráðamenn óttuðust margt og ekki síst hið
óþekkta, þegar landsliðið þurfti að bíða í fjóra tíma áður
en því var hleypt inn í landið. Samt stóðu menn í þeirri
trú að búið væri að ganga frá öllu í sambandi við heim-
sóknina enda í boði heimamanna og á þeirra reikning.
Seinna fékkst sú skýring að hópurinn hefði ekki átt að fá
landvistarleyfi vegna þess að sex manns úr hópnum hefðu
áður farið til Ísraels og ákvörðun um annað hefði verið
tekin eftir símtal við formann Knattspyrnusambands Ír-
ans þarna um nóttina. Dr. Mehdi F. Moattar, konsúll Ís-
lands í Teheran, sagði aðspurður á leiknum sl. þriðju-
dagskvöld að enginn hefði verið tilbúinn að taka af skarið
og hann hefði ekki verið hafður með í ráðum.
Það sem fyrst vakti athygli manna var mikil umferð þar
sem hefðbundnar umferðarreglur voru virtar að vettugi.
Gangandi vegfarendur á grænu ljósi áttu fótum fjör að
launa og ótrúlegt var að enginn skyldi slasast þegar lög-
reglumaður á bifhjóli ruddi brautina í rúman hálftíma
fyrir rútu landsliðsins að leik loknum. „Umferðin er ótrú-
leg og ég hef aldrei orðið vitni að öðru eins,“ sagði lands-
liðsþjálfarinn.
Virkja mótlætið
Keppnisferðir til útlanda eru í eðli sínu alltaf eins og snú-
ast einkum um fernt; flugið, hótelin, matinn og æfinga-
og keppnisstaðina. Stundum er reynt að brjóta upp
mynstrið með stuttum skoðunarferðum, einkum á fram-
andi stöðum.
Eðlilega er nánast allt öðruvísi í Íran en Íslendingar eiga
að venjast. Fyrir fyrstu æfinguna brýndi landsliðsþjálf-
arinn fyrir mönnum sínum að láta ekki mótlætið hafa
neikvæð áhrif á sig og í lok ferðar sagði hann að í raun
hefði ekki verið yfir neinu að kvarta nema þá helst biðinni
á flugvellinum.
„Í svona umhverfi er ýmislegt sem kemur upp á og við
Íslendingar erum ekki þolinmóðasta þjóð í heimi,“ sagði
Ólafur. Hann bætti við að hann legði alltaf áherslu á að
menn létu ekkert pirra sig. Á framandi slóðum settu
menn oft matinn fyrir sig og alla óhjákvæmilegu biðina.
Mótlætið gæti samt hert menn og komið mönnum til
góða. „Svona er þetta í þessum löndum og menn verða
bara að gíra sig aðeins niður,“ sagði hann.
Talið er að um 74 milljónir búi í Íran og þar af um 12
milljónir í Teheran. Hópurinn gisti á stóru um 40 ára hót-
eli í norðurhluta borgarinnar og tók um klukkutíma að
Undir vakandi
augum yfirvalda
Íslenskir íþróttamenn kepptu í Íran í fyrsta sinn, þegar íslenska
landsliðið í knattspyrnu mætti heimamönnum í Teheran í vik-
unni. Meðan á dvölinni stóð var hópurinn undir vakandi augum
yfirvalda og þess vandlega gætt að enginn færi sér að voða.
Steinþór Guðbjartsson steinthor@mbl.is
Gunnar Gylfason, starfsmaður KSÍ og fararstjóri, fer fyrir hópnum í Elburz-fjallgarðinum norðan við höfuðborgina.
Öryggisverðirnir hafa auga með Atla Guðnasyni.
Þorgrímur Þráinsson og Bjarni Sigurðsson með heimafólki.
Íranskir menn tefla í garðinum skammt frá hótelinu.
Ljósmynd/Steinþór Guðrbjarts
Villiköttum gefið að borða í garðinum.
Rúnar Arnarson landsliðsnefndarmaður á götuhorni.