SunnudagsMogginn - 15.11.2009, Blaðsíða 31

15. nóvember 2009 31
Æ
fingin byrjar með af-
mælissöng í tilefni af-
mælis eins liðsfélaga
ÍFR. Yfir fimmtíu
manna kór syngur og gleðst með af-
mælisbarninu. Að söngnum loknum
stilla allir sér upp og yfir 12 leikir í
botsía fara fram á sama tíma í
íþróttahúsinu við Hátún. Blaðamað-
ur hlýtur kennslu í grunnreglum
botsía og það eru þau Ólafur Snævar
Aðalsteinsson og Karen Alda Mika-
elsdóttir sem taka að sér bæði
fræðslu og sýnikennslu. Þegar blaða-
maður hefur lært að dúa í hnjánum
og vera laus í úlnliðnum er haldin lítil
keppni. Blaðamaður er í liði með
Ólafi og saman mæta þau Karen. „Á
ég ekki að byrja því ég er nú reynslu-
meiri?“ segir Ólafur og hlær. Svo
verður, og að lokum rétt merja Ólaf-
ur og blaðamaður sigur gegn Karen.
Þau Ólafur og Karen eru óspör á hrós
þó að taktar blaðamanns hafi ekki
verið til að hrópa húrra fyrir.
Ólafur og Karen æfa bæði botsía
með Íþróttafélagi fatlaðra í Reykjavík
og hafa gert það í tæpt ár. Æfingarnar
eru þrisvar í viku og er mikið lagt
upp úr prúðmennsku og góðri mæt-
ingu. En hvað þykir þeim svona
skemmtilegt við botsía?
„Það er svo gaman að kynnast
fólkinu og umhverfinu,“ segir Ólaf-
ur. „Mér finnst skemmtilegast að
fara á mót því þar hitti ég marga vini
mína sem æfa með öðrum íþrótta-
félögum,“ segir Karen.
Karen æfði sund um árabil þegar
hún bjó á Akureyri en hætti því fyrir
tveimur árum þegar hún flutti til
Reykjavíkur. „Ég kom hingað suður
til að fara í Öskjuhlíðarskóla og er nú
í 10. bekk. Mér líkar mjög vel í skól-
anum og þar eru góðir kennarar og
gott fólk en ég ætla að flytja aftur til
Akureyrar þegar ég er búin með
skólann. Þá langar mig að fara í
Verkmenntaskólann á starfsbraut.
Ég ætla samt örugglega líka að halda
áfram að æfa botsía þegar ég flyt til
Akureyrar,“ segir Karen.
Nú hafið þið eitthvað tekið þátt í
mótum, hvernig hefur það gengið?
„Það hefur gengið nokkuð vel. Ég
er góður í þessari íþrótt. Mér gekk
sæmilega á síðasta móti sem var
haldið í Laugardalshöll en ég komst
ekki í úrslit. Ég mætti helst passa mig
á að gera ekki línubrot eins og ég
gerði á mótinu,“ segir Ólafur.
„Ég hef sko aldrei unnið og ég verð
stundum leið yfir því en á æfingum
verður maður ekki tapsár, þá er
maður bara að æfa. Ég þarf sko helst
að passa upp á að vanda mig, einbeita
mér og hugsa um það sem ég er að
gera þegar ég er að keppa,“ segir
Karen. „Mætti ég aðeins fá að grípa
inn í þetta,“ segir Ólafur. „Ég æfði
bandí þegar ég var í Öskjuhlíðarskóla
og var svolítið lélegur í því og þegar
ég tapaði þar þá áttaði ég mig á því að
ég var ekki tapsár og að aðalatriðið
var bara að vera með.“
Þau Karen og Ólafur stefna á að
halda áfram að æfa botsía og eiga þau
bæði draum um að vinna mót. Þau
eiga líka fleiri framtíðardrauma en
Ólafur setur markið á að ljúka BA-
gráðu í íslensku við Háskóla Íslands
og Karen langar til að læra að vera
kokkur.
signyg@mbl.is
Aðal-
atriðið
að vera
með
4 Ef keppendur eru jafnir aðstigum eftir síðustu leiklotu er
leikin ein lota til viðbótar. Sigur-
vegari hennar vinnur leikinn.
3 Sigurvegarinn fær eitt stig fyrirhvern bolta sinn sem er nær
þeim hvíta en sá bolti and-
stæðingsins sem næstur er.
2 Keppendur skiptast á aðreyna að koma sínum
boltum eins nálægt
þeim hvíta og þeir geta.
1 Hvítaboltanum er
kastað inn á
völlinn.
Krossinn Hingað er hvíti boltinn
settur ef hann fer út af vellinum,
eða ef leikmaður brýtur reglu í kasti.
Völlurinn Yfirborð skal vera slétt.
Völlurinn er 12,5 x 6 metra stór og
með 2 metra auðu svæði á alla kanta.
V-lína Yfir þessa línu
verða boltarnir að fara,
eigi kastið að teljast gilt.
Kastsvæði Keppendur þurfa
að halda sig innan síns kast-
svæðis meðan á leik stendur.
Markmið leiksins
Í botsía er markmiðið að koma sínum boltum
nær hvíta boltanum en boltar andstæðingsins.
Til þess mega keppendur nota hendur, fætur eða
sérstakar rennur, þurfi keppandi á því að halda.
Boltarnir Botsíaboltar eru rauðir
og bláir og úr leðri. Hlutkesti ræður
því hvor keppandinn (eða liðið) fær
hvorn lit. Boltarnir eru lítið eitt stærri
en tennisboltar, eða 270 mm í
ummál, og vega um 275 grömm.
Botsíaboltar eru til í nokkrum stífleikaflokkum.
Leiknar lotur
Fjöldi leikinna lotna, og
bolta fer eftir tegund
keppni sem háð er.
Einstaklingskeppni:
Leiknar
lotur
Boltar
pr. mann4 6
Para-/tvímenningskeppni:
Leiknar
lotur
Boltar
pr. par4 6
Liðakeppni:
Leiknar
lotur
Boltar
pr. lið6 6
(3 boltar pr. leikmann) (2 boltar pr. leikmann)
Þau Ólafur og Karen segja félagsskapinn í botsía ekki síður mikilvægan en leik-
inn sjálfan og taka tap á æfingum ekki nærri sér.
Morgunblaðið/Golli
Botsía er sú íþrótta-
grein sem flestir
fatlaðir stunda hér á
landi og langfjöl-
mennasta greinin
innan ÍFR.
aka að leikvanginum og annan eins tíma að flugvellinum.
Farið var með hópinn í rúmlega tveggja tíma skoð-
unarferð eftir morgunmat á mánudag og ekið í norður að
Elburz-fjallgarðinum. Þar var farin um 4,5 km leið í sex
manna kláfum upp í um 3.000 metra hæð. Fallegt um-
hverfi, þó gróðursnautt sé í hlíðunum, og gott útsýni en
mengun byrgði þó nokkuð sýn. Athygli vakti að farið var
með hópinn til fjalla og honum þannig haldið frá mannlíf-
inu, en greinilega var engin áhætta tekin.
Áhyggjulaust líf
Í næsta nágrenni við hótelið er hljómskálagarður hverf-
isins. Þar iðaði allt af lífi árla dags áður en fólk hélt til
vinnu. Skokkarar hlupu hring eftir hring, göngufólk var
áberandi, sumir spiluðu badminton, aðrir borðtennis og
enn aðrir gerðu æfingar af ýmsum toga. Eldri menn tefldu
skák og yngri spiluðu fótbolta. Villikettir fengu að borða
og vissu greinilega hvert þeir áttu að fara. Áhyggjulaust líf
manna og katta, að minnsta kosti í garðinum.
Þó að vopnaðir öryggisverðir hafi fylgst með hverju
skrefi gestanna voru þeir ekki uppáþrengjandi. Almennt
var Íslendingunum vel tekið og heimamenn voru vin-
gjarnlegir, glaðlegir og kurteisir. Fulltrúar knattspyrnu-
sambandsins lýstu yfir áhuga á auknum samskiptum á
fundi með Þóri Hákonarsyni, framkvæmdastjóra KSÍ, og
landsliðsþjálfarinn sagðist vilja koma aftur með lið sitt og
taka þá þátt í æfingamóti eftir að hafa tapað vináttulands-
leiknum 1:0. „Þá tökum við með okkur kokk,“ sagði
Ólafur.
Íranskar konur við mælingavinnu í Teheran.
Kattakona í fullum skrúða laðar að sér dýrin.
Almennt var Íslendingunum vel tekið
og heimamenn voru vingjarnlegir,
glaðlegir og kurteisir.
Gífurlega mikið umferð er í Teheran.