SunnudagsMogginn - 15.11.2009, Blaðsíða 32

32 15. nóvember 2009
A
fi, viltu segja mér sögu?“ seg-
ir lítill fjögurra ára snáði, ný-
skriðinn upp í rúm á heimili
sínu í Svíþjóð. Afi verður við
bóninni enda ekki óvanur sögumaður.
Börnin hans þrjú nutu sagnagáfu hans
þegar þau voru að alast upp og nú fá
litlu afadrengirnir að ferðast með hon-
um um ævintýraheima. Þetta kvöld
verður sagan um úlfaþríeykið Úlf, Ugga
og Skugga til og þá á Skúli Bjarnason,
hæstaréttarlögmaður síst von á því að
þessi litla saga hans rati á prent og verði
að barnabók sem kemur út í tveimur
löndum.
Snáðinn litli í Svíþjóð er fljótur til og
er farinn að lesa aðeins fjögurra og hálfs
árs gamall. Skúla dettur þá í hug að
skrifa fyrir hann sögu um úlfadrengina
þrjá sem hann getur lesið sjálfur og
sendir honum yfir hafið. Brátt komast
uppkomnu börnin í söguna sem þeim
finnst skemmtileg og eiga fullt erindi til
barna í dag og tilvalin til útgáfu. Öll
gera þau sér þó grein fyrir því að barna-
sögu fylgja barnateikningar og þær
skipa stóran sess í sögunni. Fjölskyldan
leitar ekki langt yfir skammt því Sigríð-
ur Lillý Baldursdóttir, eiginkona Skúla,
sest niður og málar myndirnar í bókina.
„Ég byrjaði að teikna úlfana um síðustu
páska og þá voru þeir ekki nógu fallegir
í framan að mati barnabarnsins. Hann
þurfti nefnilega að samþykkja teikning-
arnar. Þeir máttu ekki vera ljótir og
ekki með neinar vígtennur,“ segir Sig-
ríður Lillý um útlitssköpun úlfadrengj-
anna þriggja og aðkomu barnabarnsins
að verkinu.
Þó það hljómi ankannalega að for-
stjóri Tryggingastofnunar hafi tekið upp
á því að myndskreyta barnabók þá
kemur það engum sem til Sigríðar Lil-
lýjar þekkja á óvart. Hún hefur bæði
sótt myndlistarskóla hér heima og í Sví-
þjóð og er myndlistin hennar helsta
áhugamál. En um myndskreytinguna
segir Sigríður Lillý, „Ég hef ekki gert
mikið af vatnslitateikningum og er eig-
inlega bara byrjandi í því og ég hef aldr-
ei teiknað úlfa áður. Ég nota ömmu-
drengina mína tvo sem módel fyrir
stöðurnar á úlfunum. Þessi yngri, sá
tveggja ára, hallar sér afturábak þegar
hann hleypur eins og yngsti úlfurinn
gerir í bókinni. Sá eldri samsamar sig
með Ugga af því að honum finnst hann
töffaralegur og svo finnst honum litli
bróðir líkjast Skugga því hann er svolít-
ið kjánalegur.“
Ástæðu fyrir útgáfu bókarinnar, bæði
í Svíþjóð og á Íslandi, segja Skúli og Sig-
ríður Lillý einfalda. Þau hafa alltaf átt
mikla tengingu við Svíþjóð og bjuggu
þar um skeið. Þau eiga þar sumarhús og
nú eru dætur þeirra tvær búsettar þar.
En hvernig dettur þeim hjónum í hug
að gera þetta núna þar sem þau eru
bæði í góðum stöðum sem þau eru
ánægð í og þurfa hvorugt á því að halda
að skapa sér nýjan starfsvettvang.
„Þetta er nú fyrst og fremst fjöl-
skylduskemmtun og að fara í gegnum
þetta verkefni er búið að vera skemmti-
leg ævintýraferð,“ segir Sigríður Lillý.
„Maður verður að rækta í sér vitleys-
isganginn og ef allir reyna að vera fyr-
irmyndarmenn þá er ekkert voðalega
gaman að samfélaginu. Þegar maður er
kominn á þennan aldur þá hefur maður
ákveðið frelsi. Maður er kannski ekki
eins upptekinn af almenningsálitinu og
maður hefur svigrúm til að gera til-
raunir. Ég hef atvinnu af því að vera
leiðinlegur en ég get skemmt mér
óskaplega vel við að skrifa kærubréf og
stefnur. Óneitanlega hugsar maður um
hvað eigi eftir að liggja eftir mann. Það
er ekki óskandi að í minningargreininni
standi eingöngu: hann skrifaði mörg
falleg hótunarbréf,“ segir Skúli kíminn.
Þegar þau hjón eru innt eftir því hvað
geri þessa bók frábrugðna öðrum barna-
bókum eru þau skjót til svars.
„Í bókinni er fróðleiksopna aftast þar
sem er útskýring á ákveðnu náttúrufyr-
irbæri sem tengist sögu bókarinnar,“
segir Sigríður Lillý.
„Sagan gerist á Miðsumarshátíðinni í
Svíþjóð sem er einna líkust Jónsmessu
hér nema hvað hún er mun hátíðlegri í
Svíþjóð. Í bókinni er þá útskýrt hvers
vegna þetta er lengsti dagur ársins og
hvers vegna það er sumar og hvers
vegna vetur,“ segir Skúli.
„Eins erum við þeirrar skoðunar að
það sé okkur hollt að tengjast hinum
Norðurlöndunum og viljum upplýsa
börnin um Norðurlöndin og norrænan
fróðleik og hver eru sérkenni þessara
landa,“ segir Sigríður Lillý.
En það er eitt að skrifa bók og mynd-
„Maður
verður að
rækta í sér
vitleysis-
ganginn“
Dagleg störf þeirra verða seint talin til
listgreina. Hún er forstjóri Trygginga-
stofnunar ríkisins og hann er hæstarétt-
arlögmaður. Þau eru þó bæði gædd list-
rænum hæfileikum og saman hafa þau
unnið að barnabók sem nú er komin út.
Signý Gunnarsdóttir signy@mbl.is
Úlfadrengirnir þrír, Úlfur, Uggi og Skuggi við heimili sitt. Barnabarn þeirra hjóna, Sigríðar og
Skúla, hafði mikið um það að segja hvernig þetta skemmtilega þríeyki ætti að líta út.
Skrif, myndskreyting og útgáfa
barnabókar varð að fjölskylduverk-
efni hjá þeim Sigríði Lillý Bald-
ursdóttur og Skúla Bjarnasyni.
Bækur