Nýjar kvöldvökur - 01.09.1918, Síða 19

KYNJÁLYFIÐ.
Saga frá krossferðatímunum.
(Eftir Walter Scott.)
Framh. . ---
NÍTJÁNDI KAPÍTULI.
Ríkarður konungur Ijónshjarta hafði engan
grun um fjörráð þau, sem verið var að brugga
gegn honum. Nú þegar hann, að minsta kosti
í bráðina, hafði blásið samherjum sínum hug-
rekki í brjóst til þess að halda ófriðnum áfram
með endurnýjuðum kröftum og áhuga, fanst
honum liggja næst fyrir, að grafast nánar eftir
hvernig lá í atburði þeim, að Skotinn hefði
vikið af verði, þegar fána h^ns var stolið.
Honum var og forvitni á að vita, hverskonar
samband mundi vera milli Edithar frændkonu
hans og hins útskúfaða skotska riddara.
í tilefni af þessu sló ótta yfir Berengaríu
drotningu og hirðmeyjar hennar, þegar Tómas
barón heimsótti þær og tilkynti’ þeim, að kon-
ungur þegar í stað, óskaði að tala við Kalistu,
sem talin var hin helsta af hirðmeyjum drotn-
ingarinnar.
Mærin sneri sér til drotningarinnar og spurði
óttaslegin: »Hvað á eg að segja, frú? Hann
er í standi til að iemja okkur allar saman til
óbóta.* '
»Verið óhræddar, ungfrú,* sagði baróninn
hughreystandi. Hans hátign hefir gefið líf skotska
riddaranum, sem þó he.fði mest til saka unnið
og afhent hann arabislta lækninum, svo þér
megið verá vissar urn, að hann mun eigi taka
svo hart á, þótt gliðlyndar stúlkur kunni að
að haia í græsku gért sig sekar í einhverjum
smá yfirsjónum.«
»Reyndu til, góða mín, að búa til ein-
hverja sniðuga sögu hatida honum,« sagði
N. Kv. XII. 9.-12. h.
drotningin. »Hann hefir engan tima tii að ran-
saka, hvort hún er sönn eða eigi.*
»Segðu frá öllu eins og það var,« greip
Edith fram í. »Að öðrum kosti geri eg það.«
»Með leyfi yðar hátignar,* sagði baróninn.
»Pá er eg á sama máli og prinsessan. Að vísu
efast eg eigi um að konungur trúi því, sem
yðar hátign þykir eiga við að segja honum,
en eg efast um að lianii sýni ungfrú Kalistu
þá tiltrú einkum í þessu máli.«
»Herra baróninn hefir vafalaust rétt fyrir
sér,« sagði ungfrúin, sem eigi gat losað sig
við að óttast viðtal við konunginn. »Pað yrði
líka gagnslaust þótt eg reyndi að setja saman
einhverja sniðuga sögu, því þegar á æfti að
herða mundi mig bresta hug til að bera fram
nokkra skreitni við hans hátign.
Með því á(ormi að fara með engin ósann-
indi mætti síðan ungfrú Kalista frammi fyrir
konungi 'og meðgekk þar hreinskilnislega á
hvern hátt þæf höfðu tælt hinn ógæfusama
riddara til þess að víkja af verði. Hún full-
vissaði konunginn uin, að Edith prinsessa hefði
engan þátt átt í þessu, ef til vill af því hana
grunaði að prinsessan sjáli mundi geta sann-
fært konung um sakleysi sitt.- Hinsvegar hlýfð-
ist hún ekki við að skella allri skuldinni á
drotninguna, enda þóttist hún sannfærð um að
engin léttara en hún fengi fyrirgefningu kon-
ungs fyrir óhappaglensi þessu. Hún vissi að kon-
ungurinn sá naumast sólina fyrir drotningunni.
Hans fyrsta bræði var og fyrir nokkru hjöðn-
uð, og hún þóttist viss um að ekkert yrði úr
neinni hegningu gagnvart drotningu eða þeim
19