Birtingur - 01.01.1957, Qupperneq 65

Ungverjalandi mjög frábrugðið ástandinu í
Úkraínu 1919, þ- e.a.s. tæpum tveimur árum
eftir októberbyltinguna, þegar hið nýja
skipulag hafði varla komizt á neinn
grundvöll. Nú á dögum hefur vígi
alþýðuríkjanna stöðugt verið að færast út og
styrkjast. Við getum ekki heldur séð í
afturhaldi Ungverjalands eins skelfilega
hættu og stafaði af Hitler 1939.
Við neitum því ekki að á vissum stöðum, þar
sem afturhaldsmenn höfðu undirtökin, hafa
kommúnistar orðið fórnarlömb þeirra. En
þau gögn, sem okkur hafa borizt, sýna,
að ógnaræðið hefur aðallega komið niður á
hinum hötuðu starfsmönnum
öryggislögreglunnar, sem sekir voru um
margvíslegan yfirgang og pyndingar. En
fyrir okkar leyti trúum við þvi, að
verkalýður, sem nú á dögum er fær um að
heimta réttarbætur af slíkum ofurmóði og 1
slíkri örbirgð, hefði getað með hjálp
hermanna ráðið niðurlögum sinna eigin
fasista og komið á friði og reglu í landi sínu.
Við álítum, að hann hafi haft sjálfsagðan
rétt til þessa hlutverks, eftir því sem
honum entist afl til, (með þeirri áhættu og
þeim fórnum, sem það fól í sér). Við álítum,
að verkamenn, bændur, hermenn og
menntamenn Ungverjalands hafi sjálfir
getað komið upp hjá sér sósíalísku
stjórnarfari eftir aðstæðum í landi sínu, og
það hryggir okkur djúpt, að ráðstjórnarher,
sem var ófær um að greina á milli
uppreisnarmanna afturhaldsins og sjálfrar
alþýðu, en greiddi atlögu blint á báðar
hendur, skuli þannig hafa alvarlega lemstrað
þessa tilraun og þessa von.
Og liggur ekki í réttlætingu á íhlutun
hersins vanmat á mætti alþýðunnar og
vantraust á baráttuhæfni verkalýðsins ? 1
Pravda stóð raunar skrifað sama morgun og
ráðstjórnarherinn lét til skarar skríða í seina
skiptið: „Ungverska þjóðin, verkalýður
hennar, allir sannir föðurlandsvinir hennar,
mun sjálf hafa nægilegt bolmagn til að
gersigra afturhaldið-“ Vitið þið ekki, að það
voru verkamannastöðvarnar í Búdapest
og sérstaklega verkamennimir í
Csepel-verksmiðjunum, sem síðast afhentu
vopn sín? Við álítum, að ef rauði herinn
drægi sig nú í hlé, væri ekki hægt að ásaka
hann fyrir að hörfa undan fasistum, hann
mundi hörfa undan einum vilja ungverskra
verkamanna og hann mundi þannig rækja
hlutverk, sem honum sæmdi og væri ekki
ómerkilegra en það hlutverk, er hann rækti
andspænis herjum Hitlers.
Hvaða verði hefði átt að gjalda þau mistök,
sem orðið höfðu í Ungverjalandi? spyrjið þið.
En nú þegar hefur orðið að gjalda þungan
skatt á Vesturlöndum fyrir íhlutun
ráðstjórnarhersins. Það eru ekki aðeins
menntamenn, sem hafa orðið miður sín.
Verkalýðsstéttin er enn á ný alvarlega
sundruð, meiri hluti verkamanna í Vestur-
Evrópu fordæmir afstöðu stjórnarvalda
ykkar. 1 franska verkalýðssambandinu
C. G. T. var ekki unnt að viðhalda einingu
nema með því móti, að sambandsstjórnin
leiddi hjá sér að taka afstöðu til atburðanna
í Búdapest, og það á þeirri stundu þegar
afturhaldið hafði einmitt sýnt klærnar með
árás Frakka og Breta við austanvert
Miðjarðarhaf og grundvöllur hefði verið
fyrir því að sameina enn meir ýmsar
alþýðlegar og friðsamar stefnur.
Af öllum þessum ástæðum getum við ekki
fallizt á skoðun ykkar, og þykir okkur
einsætt að halda yfirlýsingu okkar til streitu
óskertri. En við erum reiðubúnir að koma
51