Birtingur - 01.06.1959, Page 46

Marek Hlasko:
ÁTTUNDI DAGUR VIKUNNAR
Sögulok
Þorgeir Þorgeirsson íslenzkaði
VI
Þegar hún kom upp hengdi hún frá sér kápuna og fór inn í stofuna
titrandi og miður sín af æsingi. Faðir hennar stóð á höndum á gólfinu.
Skyrtan hans hafði runnið undan beltinu. Andlitið var rautt og þrútið
af areynslunni, augun blóðhlaupin; svitinn rann niður beran skallann.
Þetta var fremur óskemmtileg sjón og Agnieska leit undan. Þessi árátta
föður hennar var henni sérlega á móti skapi þótt hún vorkenndi hon-
um jafnframt. Þegar hann varð var við hana fór hann lipurlega
heljarstökk og staðnæmdist við hlið henni. Hann ljómaði af ánægju.
— Dálítið á maður eftir af kröftunum, ha? spurði hann.
— Þónokkuð.
— Þið unga fólkið, sagði hann — gerið ykkur enga grein fyrir hvað
líkamshreysti er dýrlegur hlutur. Mig tekur sárt til þessara væskla
42
Birtingur