Birtingur - 01.06.1959, Síða 71

hann með sér: hann datt yfir hana. Hún þreif í hár hans af öllu afli
og dró höfuð hans niður að brjósti sér. Með hægri hendi losaði hún
buxnastreng hans.
— Við skulum binda endi á þetta allt, heyrirðu það? æpti hún í eyra
honum. — 1 guðanna bænum ekki hugsa þig um. Trúðu mér, það er
alveg sama. Manneskjan er ekkert betri en dýr. Maður á ekki að
irnynda sér það takist öðru vísi. Það tekst ekki neitt. Það eina sem
tekst er að binda endi á kvölina. Hugsaðu ekki um hvað á eftir kemur,
heyrirðu það! Komdu. Þú mátt ekki fara!
— Farðu! öskraði hann — farðu eða ég drep þig!
— Dreptu mig, bað hún — dreptu mig bara, en ekki fyrr en á eftir.
Þegar það er búið getum við ekki litið hvort framan í annað. Og við
fáum frið. Loksins frið. Löngunin hverfur. Ástin hverfur. Sunnudag-
urinn verður ekki til. Við losnum við fangelsistalið í sjálfum þér. Við
förum hvort sína leið. Skiptir það svo miklu máli? Nei, farðu ekki;
ég sleppi þér ekki. Svona. Eftirá gleymum við hvort öðru. Og það
skilur ekkert eftir. En komdu nú. .. .
Hann reif sig lausan og hörfaði snöggt. Nokkrir múrsteinar losnuðu
og ultu skröltandi út í myrkrið. Andartak stóð hann yfir henni með
höndina reidda til höggs.
— Agnieska, stamaði hann hás — Agnieska.
3vo hljóp hann burtu; steinar og mylsna hrundu undan honum. Hún
lá kyrr, vatnið streymdi yfir hár hennar og bera útlimi. Þegar hún
kom skömmu síðar út á götuna var Pietrek á bak og burt. I undirgang-
inum hafði hópur af fólki leitað skjóls fyrir rigningunni; öðru hvoru
stakk það höfðinu út og leit upp í blýgráan himininn. Ungur maður
tautaði í sífellu: ,,Og djöfullinn, og djöfullinn“ .... Þetta stafar allt
frá þessum sprengingum, sagði einhver. — Allt frá þessum sprenging-
um. Ef þeir væru ekki að sprengja þetta yrði veðrið öðru vísi. Veröldin
var þrungin vatni, maður hafði á tilfinningunni að allt væri í þann
veginn að leysast upp.
Pegar hún kom heim stóð faðir hennar við gluggann — eins og urn
morguninn. Grzegorz var í eldhúsinu. Agnieska fór úr kápunni og sett-
íst á dívaninn. Móðir hennar lá með hálflokuð augu.
— Það verður ekkert úr veiðitúrnum mínum, sagði faðirinn. — Er
kanske hægt að fara í svona veðri? Guð minn góður...........Ég fékk
lánuð fimmtíu zloty hjá Lipinski til að kaupa línu, og svo verður ekkert
úr því....
Og allt í einu sá hún andlit hans fast hjá sér afskræmt af reiði. Hún
hrökk til baka þegar hann hreyfði sig eins og hann ætlaði að grípa
fyrir kverkar henni.
— Hefði það ekki verið þín vegna, sagði hann brostinni röddu —
Birtingur 67