Vera - 01.12.1984, Blaðsíða 19

Annað einkenni er forlagatrúin. Stúlkan
veit innst inni að henni er ætlað annað
hlutskipti, hún unir því glöð við sitt þangað
til Hann kemur á kádiljáknum og nemur
hana á brott. Stundum er þessi vissa um
nörlögin” tengd einhverjum óljósum
bernskuminningum, eins og i Drauma-
manninum hennar, þar sem söguhetjuna
öreymir mann sem var fullvaxta er hún var
samtíða honum barn að aldri og verður
varla annað lesið úr rausinu í honum en að
hann sé nokkurs konar „pedofíl” (þ.e.:
aiaður sem girnist börn). Reyndar er ekki
iaust viö að öll samskipti kynjanna i þess-
um bókum séu á vissan hátt því marki
brennd. Konan er saklaust og fallegt barn
sem hinn þroskaði karlmaður girnist. For-
lagahyggjan sýnir svo lesandanum fram á
Það að það er algjör firra að reyna sjálfur
að breyta aðstæðum sínum, þetta á allt
eftir að lagast — einn góðan veðurdag
kemur Hann, ekki á hvíta hestinum lengur
heldur á nýjustu sportbílatýpunni með full-
ar hendur fjár og nemur þig á brott. Þar
með er sögunni lokið, hámarki sælunnar
er náð. Halelúja!
Og draumarnir rætast. . .
I þessum bókum rætast draumamir
sumsé allir sem einn enda mikill bísness
9erður út á þær. Hluti jólabókaflóðsins
margumrædda er af þessari gerð — bund-
'hn í dýra kili og ætlaður til gjafa. Og selst
aö því er virðist endalaust enda ástin líkast
til ein af djúpstæðustu tilfinningum okkar
°9 yndislegust í alla staði sé henni ekki
misþyrmt eins illilega og gefur að líta í
Þessum hræðilegu bókum. Við erum sem-
Sa9t ekki alveg sammála hugleiðingu Uglu
' Atómstöðinni um ástina — a.m.k. ekki
Þegar við erum ástfangnar upp fyrir haus
svona annað slagið (eins og gefur að
ski|ja) — þótt býsna sé hún skondin!
.,Best gæti ég trúað ást væri eitthvert
ru9lið úr rómantísku snillíngunum sem nú
eetla að fara að baula, eða jafnvel deya, að
minsta kosti er ekki talað um ást í Njálu,
sem er þó öllum rómantískum bókum
betri. Ég hef lifað tuttugu ár með besta
iölki á landinu, fööur mínum og móður, en
eidrei heyrt nefnda ást. Þau hjón eignuð-
Ust okkur börn að vísu, en ekki af ást, held-
Ur þátt i einföldu lífi fátæks fólks sem hefur
aungvar skemtanir. Afturámóti hef ég
eidrei heyrt misjafnt orð fara milli þeirra
ai'a mína ævi — en er það ást? Ég held
Varla. Ég held ást sé skemtun hjá geldfólki
',^aupstöðum og komi í staðinn fyrir einfalt
lif” (Halldór Laxness: Atómstöðin bls. 93).
ORKUBOT
LÍKAMSRÆKT
GRENSÁSVEGUR7
Sími: 39488
Laugardagskaffi í Kvennahúsinu
í vetur hafa konur hist klukkan hálf tvö á laugardögum til
að spjalla saman að lokinni framsögu einhverrar mœtrar konu.
Ýmis markverð málefni hafa verið rœdd, svo sem vinnumark-
aðsmálin, heilsufœði, kvennabókmenntir afL auk þess sem
farið var í gönguferð um Grjótaþorpið.
Laugardaginn 15. desember verður svo ráðist í laufabrauðs-
bakstur og verður þá jólastemmningin að sjálfsögðu ríkjandL
Deigið verður tilbúið og ekkert að gera annað en að girðast
góðri svuntu, bretta upp ermarnar og hefja skurðinn. Húshóp-
ur vonast eftir fjölda fólks í laufabrauðsbaksturinn.
Þá eruýmis umrœðuefni fyrirhuguð strax uppúr áramótum,
má þar m.a. nefna: „Samfelldur skóladagur”; „Islenskar konur
giftar erlendum hermönnum — hvað varð um þœr?" og mun
Inga Dóra Björnsdóttir mœla fyrir því efni. „Hugmyndafrœði
kvenfrelsis" verður vonandi á dagskrá semfyrst eftir áramótin,
þá „Nornir"; „Getnaðarvarnir — tœki tilfrelsis eða kúgunar?";
„Kynskiptur vinnumarkaður" og hvaðeina sem okkur öllum
saman dettur í hug.
Helgina 12.—13. janúar œtlar Kvennalistinn að halda um-
hverfismálaráðstefnu og verður Guðrún Ólafsdóttir meðfram-
sögu um umhverfismál í kvennakaffinu þann laugardaginn.
Og þá er bara að mœta á laugardögum klukkan hálf tvö og
halda áfram eins lengi og andagiftin endist eða þannig. . .
19