Vera - 01.06.2000, Blaðsíða 29

Omögulegt að lifma í afstöðuleysi
Guðrún Hannesdóttir hefur undanfarin ár
nær eingöngu helgað sig því að skrifa og
myndskreyta bækur fyrir börn. Hún er
bókasafnsfræðingur frá Háskóla Islands en
lærði einnig listasögu við háskólann í
Lundi. Guðrún starfaði á læknisfræðibóka-
safni Landakotsspítala frá árinu 1979 til
1994 en það ár kom út fyrsta bókin með
myndskreytingum hennar. Síðan þá hefur
hún unnið tímabundið á bókasafni Listahá-
skóla Islands og Listasafns íslands.
Forlagið hefur gefið út flestar bækur
Guðrúnar þar á meðal þrjár bækur með vís-
um sem Guðrún hefur safnað og mynd-
skreytt. Margar af þeim vísum hafa ekki
komið á prent áður. Fyrir fyrstu bókina,
Gamlar vísur handa nýjum börnum, hlaut
Guðrún viðurkenningu íslandsdeildar IBBY
og einnig fékk Prentsmiðjan Oddi viðurkenningu frá Samtökum
iðnaðarins vegna vandaðrar prentvinnu við bókina. Árið eftir kom
út bókin Fleiri gamlar vísur handa nýjum börnum og 1999 bókin
Eina kann ég vísu...
„Mér finnst mikilvægt að börn læri vísur og að þær geymist en
glatist ekki,“ segir Guðrún um þær
bækur. Guðrún myndskreytti bókina
Risinn þjófótti og skyrfjallið eftir Sig-
rúnu Helgadóttur sem fékk Islensku
barnabókaverðlaunin 1996 og var tek-
in á heiðurslista IBBY 1998. Sama ár
kom út á bók þjóðsagan Kerling vill
hafa nokkuð fyrir snúð sinn með
myndskreytingum Guðrúnar. En Guð-
rún hefur líka samið eigin sögur.
„Fyrsta bókin sem ég samdi sjálf
kom út 1997. Hún heitir Sagan af
skessunni sem leiddist og er ætluð
fyrir allra yngstu lesendurna. Mér finnst
mjög gaman að skrifa fyrir þann aldurshóp
og er nú að ljúka við bók sem kemur út hjá
Bjarti í haust. Mig langar til að skrifa
skemmtilegar bækur fyrir lítil börn um al-
varleg efni sem börnum eru hugleikin engu
síður en fullorðnum. I fyrri bókinni var ég
að fjalla urn vináttuna og langar að halda
áfram á þeirri braut, þ.e. að skrifa sögur um
mikilvæg málefni og myndskreyta þær.“
Guðrún hefur sótt nokkur stutt mynd-
listarnámskeið en er að öðru leyti sjálf-
menntuð í myndlist. Hún hefur sýnt mynd-
ir á ráðstefnum þar sem barnamenning hef-
ur verið kynnt, bæði hérlendis og erlendis,
tekið þátt í samsýningunni Fyrirmyndar-
FIT í Listasafni ASI við Freyjugötu og sýnt í
Súfistanum, bókakaffi Máls og Menningar
og bókasafni Mosfellsbæjar.
Guðrún er í stjórn Menningar- og friðarsamtaka íslenskra
kvenna og í undirbúningshópi fyrir stórfund kvenna 24. október
n.k. og undirskriftasöfnun gegn örbirgð og ofbeldi sem nánar er
sagt frá hér í opnunni.
„Ég tók virkan þátt í friðarbaráttunni á dögumVíetnamstríðsins
og starfaði þá í MFIK. Ég er nýgengin til liðs við samtökin aftur og
finnst þau góður vettvangur og merkilegt félag kvenna sem bygg-
ir á gömlum grunni. Það er ómögulegt að híma heima í afstöðu-
leysi þegar er verk að vinna,“ segir Guðrún og hvetur alla til að
skrifa undir bréfið til Kofi Annan, aðalritara Sameinuðu þjóðanna,
en þar segir:
Við undirrituð krefjumst þess að Sameinuðu þjóðirnar og að-
ildarríki þeirra hefji raunhæfar aðgerðir til þess:
Að útrýma fátækt og tryggja jafna skiptingu auðæfa heimsins
milli ríkra og fátækra, karla og kvenna.
Að koma í veg fyrir ofbeldi gegn konum og tryggja jafnan rétt
kynjanna.
Sigga kcriing scll var úl j( sakr.iiiH-nli
líu l'vi hún líkiiin hlynnti,
líðagjörðuin ckki viiinli.
Myndskreytingar úr bókinni Eina kann ég vísu, sem Guðrún myndskreytti og safnaði vísum í.
VERA • 29