Vera - 01.06.2000, Blaðsíða 63

að kyngja því að verða aldrei foreldri þegar maður er hraustur og
vel stæður og það eina sem vantar í líf manns er barn. A vissan hátt
gengur maður í gegnum sorgarferli í þessari baráttu. Maður syrg-
ir barnið sem aldrei fæðist og ýmsar spurningar verða áleitnar...
Mun ég aldrei njóta þeirrar gleði að líta í augu barns sem ber gen
forfeðra okkar? Verð ég, sem hef svo mikið að gefa barni, aldrei
þeirrar gæfu aðnjótandi að verða móðir, meðan mæður út um all-
an heim eru fátækar og þreyttar á ómegð sinni? Eg held að það sé
varla hægt að ímynda sér hvernig það er að geta ekki eignast barn
ef maður hefur ekki upplifað það. Að fjölga sér er ein af frumþörf-
um mannsins. Að vera neitað um uppfyllingu þessarar þarfar er
eins og að vera neitað um hverja aðra frumþörf. Þegar tíminn líð-
ur og jafnvel glasafrjóvgun hefur mistekist oft, fer manni að líða
eins og maður búi við fötlun. Allir virðast vera að eignast börn.
Maður sér ófrískar konur út um allt. Svo er endalaust verið að tala
um fóstureyðingar og barnaheimili og hvað það er erfitt að vera
útivinnandi og einstæð móðir. Ein vinkona mín sem á tvö dásam-
leg börn hringdi í mig nýlega. Hún sagði mæðulega frá því að
hún væri ólétt aftur og að hún myndi nú sennilega bara láta eyða
því. Eg grét það sem eftir var dagsins... Hún var bara að ræða sín
vandamál við vinkonu og hugsaði ekki út í að það kæmi kannski
við viðkvæma taug í mér. Hún lét eyða fóstrinu. Þessi reynsla hef-
ur gersamelga breytt skoðun minni á fóstureyðingum.
Nálastungur við frjósemisvanda
Eg og maðurinn minn höfum tekið okkur frí frá glasafrjóvgun í
bili. Við þurfum að hvíla okkur og hugsa málið og það
eru miklu fremur hjörtu okkar sem þurfa frí en líkami
minn. Eitt af því sem mér fannst erfiðast var að hafa
séð fórsturvísana á skermi. Það voru kannski einu
tækifærin sem við munum fá til að sjá okkar eigin
„afkvæmi", skrítin tilhugsun en samt mjög mikil-
væg. Það er um leið örvandi og erfitt að allt skyldi
hafa gengið eins vel og það gerði fram að síðustu
þrautinni. Fyrir mig var það ólýsanlega sárt að
móðurlíf mitt hafnaði fósturvísunum þegar hjartað
þráði ekkert heitar.
Við erum að hugsa málið varðandi næsta skref
og erum farin að spá í ættleiðingu. Undanfarna sjö
mánuði hef ég verið í nálastungu hjá konu sem sér-
hæfir sig í frjósemisvanda. Hver veit nema ég verði
bara ófrísk einhvern daginn með hennar hjálp! Ég hef
nú reglulegan tíðahring í fyrsta sinn á ævinni og hún
segist geta lagað samgróningana sem loka eggjaleiður-
um mínum.
Eg verð að vera bjartsýn og trúa að okkur takist ein-
hverntíma að eignast barn, hvort sem það verður okkar eigið
eða ekki. Og ef mér tekst sjálfri að verða barnshafandi... hver
veit nema ég færi bara að trúa á guð!
Ef einhver vill hringja í mig er það velkomið. Símanúmer mitt
og frekari upplýsingar um Child fást á skrifstofu Veru, í síma SS2
2188 kl. 9-13.
Vatn er stærsta og umhverfisvænsta
orkulind íslands. Það cr nýtt til neyslu,
upphitunar og raforkuframleiðslu.
Með tækniframfbrum og framsýni
mun okkur takast að virkja þessa orku
á enn náttúruvænni hátt.
Orkuveita Reykjavíkur leggur metnað sinn í að miðla
öllum horgarbúum af gœðum þessarar náttúruauðlindar.
Njótum náttúrunnar í sumar.
Orkuveita
Reykjavíkur
VERA • 63