Vera - 01.06.2003, Síða 19

Kvenna- og karlablogg
Vinkona mín skrifaði stundum í dagbókina sína það sem hún vildi að maðurinn
hennar læsi. Hún vissi semsagt að hann læsi dagbókina og var nokkuð viss um
að hann vissi að hún vissi. Mér þótti þetta einkennileg samskiptaleið í hjóna-
bandi en hún var ánægð með tilhögunina. Þá gat hún orðað óskir sínar og lang-
anir án þess að hafa nokkru sinni orð á þeim. Dagbók vinkonu minnar var ekki
lengur í því einkaformi sem hefur verið algengast fram að þessu, heldur nokkurs
konar „opinberu dagbókarformi" þar sem fólk skrifar af nokkurri einlægni en
samt með það á bakvið eyrað að aðrir lesi það og myndi sér skoðun á því. Um
leið og fólk skrifar fyrir aðra byrjar sjálfskoðun og sjálfsmótun þess sem sér
sjálfa(n) sig með augum annarra.
I ♦
Með hvaða liði heldur þú?
Mikið hefur verið rætt um persónu-
sköpun á netinu. Endursköpun per-
sóna á sér t.d. stað þegar feiti, bólu-
grafni tölvunördinn býr sér tilveru
sem vöðvastæltur og olíuborinn foli
eða vinalega kennslukonan á sér
annað sjálf sem BDSM-drottning í
óravíddum alnetsins.
Líka er mögulegt að halda úti
bloggsíðu undir dulnefni og viðra þar
allar sínar fáránlegustu skoðanir og
villtustu drauma. Hvort sem fólk kýs
að halda sig við dagbókarformið eða
slengja fram órökstuddum fullyrð-
'ngum um þjóðmál og önnur mál.
Fólk bloggar vegna þess að það vill
staðsetja sig og sýna sig - en sýnir
auðvitað helst sþarihliðarnar. Það er
hresst og hnyttið og gengur flest í
haginn. Það vill sýna okkur svo og svo
mikið, og auðvitað ræður það ferð-
inni sjálft.
Bloggarar hópa sig saman í eins
konar bandalög í kringum bloggið.
hau sem eru í sama bandalagi vitna
hvert í annað: „Eins og hún Jóna seg-
lr á blogginu sínu..." og setja nöfnin
Þeirra inn á síðuna sína, svokallaða
•/tengla" en með því er bloggarinn að
tengja þann sem skoðar síðuna hans
yfir á aðrar síður: „Sjáðu hvað hann
Gummi er sniðugur, hann er með
mér í liði." Bloggarinn setur upp
tengla á bloggfólk sem honum er
þóknanlegt og fólkið setur á hann
tengla til baka.
Sumir skipta þóknanlega fólkinu í
hópa eftir þýðingu þess fyrir það
sjálft: Hægriblogg og vinstriblogg má
sjá hjá þeim sem eru pólitískt meðvit-
aðir, vinablogg og fjölskyldublogg
hjá öðrum og sumir flokka tenglana
sína í kunnuga og ókunnuga. Blogg-
arinn getur því skilgreint sig útfrá því
fólki sem hann er með í bandalagi,
líkt og menn skilgreina sig á vissan
hátt með því að segja hverjir vinir
þeirra eru. Þessi löngun til þess að
teikna sjálfa(n) sig uþp fyrir aðra að
skoða getur líka birst á þann veg að
bloggarar segja hvað það er sem
þeim líkar (Uppáhaldsleikarinn minn
er Sean Connery og ég borða bara
hrátt kjöt), taki sjálfsprófá netinu sem
segja þeim og öðrum hvernig per-
sónuleiki þeir eru (Hvaða persóna úr
The Matrix er ég? Hvaða fræga leikara
á ég að sofa hjá? eða Hvaða tónlistar-
stefna ert þú?).
(blöðum og sjónvarpi fáum við að
fræðast um fræga fólkið sem svarar
spurningum sem alla langar að vita.
Hvað finnst Davíð Oddssyni best að
borða? Hvaða bók er á náttborðinu
hjá Jóhönnu Sigurðardóttur? Hvað
ætlar Eva María að gera um helgina?
Bloggið er fyrir fólkið sem blaða-
mennirnir láta í friði.
Strikið sem ekki má fara yfir
Hugrenningar bloggarans liggja fyrir
hunda og manna fótum. Þær sveima
um netið fyrir hvern sem er að lesa,
taka afstöðu til og jafnvel svara.
Margir sem ég spurði um blogg í
tengslum við þessa grein sögðu að
kúnst góðs bloggara þegar kæmi að
persónulegum málum væri að segja
svolítið en þó ekki of mikið. Því dreg
ég þá ályktun að þó að bloggið virðist
við fyrstu sýn vera frjáls miðill sem all-
ir geta skrifað á það sem þá langar, þá
lýtur bloggsamfélagið ákveðnum
lögmálum eins og flest annað í þess-
um heimi. [ þvi samhengi er skemmti-
legt að velta fyrir sér því „striki" sem
ekki má fara yfir á blogginu.
Strikið er á mismunandi stöðum
eftir bloggsamfélögum, eftir því
hvort um karl- eða kvenkynsbloggara
er að ræða og svo er það auðvitað
einstaklingsbundið. Kona á miðjum
Þórunn Hrefna
Sigurjónsdóttir
vera / 3. tbl. / 2003 / 19