Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1909, Blaðsíða 50

hjúkrunina, sem hún frá byrjun liafði ætlaö sér. Alt
fór þar nú fram í heztu röð og reglu, hreinlætið og'
þrifnaðurinn blasti við manni hvervetna og ánægjan
skein af ásjónum hinna mörgu sjúklinga, sem núvoru
á góðum batavegi og lofuðu guð fyrir þennan líknar-
engil, sem hann hafði sent þeim í nauðum þeirra.
Hún varð nú um stund að yfirgeía Skútarí og
halda austur á Krímskaga til þess að líta eftir sjúkra-
skýlunum á sjálfu ófriðarsvæðinu. Viðtökurnar seni
liún fékk þar austur frá sýndu hezt hvílíkar mætur
hermennirnir höfðu á lienni. Aldrei hefir nein drotn-
ing átt jafneinlægri og hjartanlegri lotningu að fagna
af þegnum sínutn, sem Florence Nightingale af her-
mönnunum hjá Sebastoþol. Kúlurnar frá borgar-
virkjunum livinu yfir höfðinu á henni þar sem hún
gekk um meðal búðanna óttalaus og róleg, eins og
liún hefði alið allan aldur sinn við hildarleik, en hvai'
sem hún gekk fram æptu hermennirnir: »Lifi Eng-
lands dóttir!« svo óminn af köllunum bar inn tii
Sebastopol og gátu Rússar sizt skilið hverju ssetti-
En skömmu eftir að hingað kom sýktist Florence
mjög hastarlega af »Krim-feber« ogþaði svæsnustu
mynd. Harmurinn var mikill meðal hermannanna
er það fréttist, að Florence væri hættulega sjúk, margt
augað, sem lítt þekti til tára, daggaðist, og margt
hjartað, sem annars hirti lítt um liiminstiga bænar-
innar, leitaði nú þangað vegna hins elskaða »vinar
hermannanna«. Eins vakti fregnin djúpa lirygð, er
liún barst til Englands. Blöðin töldu það óbætan-
legt þjóðartjón ef þessarar sjaldgæfu ágætiskonu niisti
við. En sem betur fór tókst læknunum að vinna
bug á sjúkdómnum. Vildu læknarnir, að hún héldi
heim til Englands þegar batinn væri orðinn svo mikill
að hún gæti álitist ferðafær, því að þeir voru hræddir
um, að hún þyldi ekki loftslagið svo veikluð sem hun
væri orðin eftir leguna. En Florence mátti ekki
(36)