Freyr - 15.01.1982, Blaðsíða 40

eins miklar í okkar mynt og þær
hafa verið hingað til. Ég tel frjálsa
verðmyndum innanlands eðlilega
á þessu sviði sem öðrum. Stanga-
veiðimenn vilja greiða vel fyrir
veiðileyfi eins og verð veiðileyfa á
þessu sumri beri vitni um. Það er
þó augljóst mál að landsmenn
verða að sætta sig við þau laun,
sem þjóðfélagið og atvinnu-
vegirnir þola. Við getum ekki
keppt við erlenda auðmenn um
verð veiðileyfa á alþjóðamarkaði.
Stangaveiðin á að vera afþreying-
aríþrótt, sem flestir landsmenn
eiga að geta stundað. Hinsvegar
vísa ég offramboði á veiðidögum á
bug. Þetta tal um offramboð, er
aðeins það, að þessir sömu menn
vilja koma út leyfum á svæðum,
þar sem veiðivon er lítil, stundum
engin.
Bjóðum útlendingum svokallaða
„afgangsveiðidaga“.
Svo er ég ekki þeirra skoðunar
að erlendir stangaveiðimenn
hverfi héðan alfarið. Það hefur
heldur ekki verið á stefnuskrá
Landssambands Stangaveiðifélaga
að gera þá burtræka. Hvernig væri
að reyna að selja útlendingum
þessa „veiðidaga". Er ekki sífellt
verið að tala um að veiðimagnið
skipti þá litlu. Eigum við endilega
að hirða þessa mola? Ég minnist
þess að fyrir nokkrum árum aug-
lýsti einn veiðiréttareigandi leyfi
til sölu áður en hinn svonefndi út-
lendingatími hófst. Skömmu síðar
bar hann sig undan, í blaðagrein,
að þessi leyfi seldust ekki. Ástæð-
an var einfaldlega sú, að menn
vissu að laxinn er venjulega ekki
kominn á þetta svæði á þeim tíma,
sem í boði var. Árnar fyllast ekki af
laxi á einni kvöldstund eða svo,
eins og þegar fólk fer inn á
skemmtistað. Hann er að ganga í
árnar nær allt sumarið, þótt hann
geri það meir einn tíma en annan.
•“'N
Eftirlekjan er ekki ávallt mikil, en lítið
þýðir um það að fást. Hákon Jóhanns-
son með dagsveiðina.
Veiðisvæðin opnast því oftast
smátt og smátt.
Samstarf.
Stangaveiðimenn vilja hafa
góða samvinnu við veiðiréttareig-
endur. í mörgum tilfellum hefur
hún verið með ágætum og hefur þá
skapast á milli þessara aðila gagn-
kvæmt traust. Meðal veiðibænda
eru margir bændahöfðingjar, sem
láta skammtímasjónarmið ekki
villa sér sýn. Þeir segja að bestu og
traustustu Ieigutakarnir séu
stangaveiðifélögin. Því miður eru
þaö þó margir veiðiréttareigendur,
sem ekki eru þannig þenkjandi.
Þeri láta sig litlu skipta áhuga al-
mennings á stangaveiði ef þeir
telja auðfenginn gróða annars
vegar. Hér vil ég taka það alveg
sérstaklega fram, að veiðiréttar-
eigendur eru engan veginn allir
bændur. Þeri, sem eiga jafnvel
stærstu hlutina í veiðirétti í mörg-
um bestu veiðiánum eru oft menn
eða fjölskyldur, sem ekki eru ábú-
endur, en hafa ýmist erft hann eða
keypt jarðir með veiðirétti. Það
eru einmitt þessir aðilar, sem eru
hvað skammsýnastir. Þá má minna
á, að ríkið á einnig margar jarðir
með veiðihlunnindum og cru
umboðsmenn þess ekki hvað
bestir hvað þetta snertir. Skóg-
rækin á einnig jarðir með veiði-
rétti. Við, sem erum á miðjum
aldri og þar yfir, erum flest komin
af bændafólki í aðra hvora ættina.
Þannig er það með mig og þykir
heiður að. Við eigum því
skyldfólk, vini eða kunningja
meðal bændafólks. Því skiljum við
öðrum fremur afstöðu þeirra til
verðmæta sinna, en hörmum jafn-
framt þegar æsingamenn reyna að
spilla fyrir eðlilegum og góðum
samskiptum milliþessara aðila. Ég
held að veiðiréttareigendur ættu í
alvöru að Ieiða hugann að því, að
þegar ný kynslóð er vaxin úr grasi
og tengslin milli sveita- og þétt-
býlisfólks rofna, gæti skapast sú
hætta að réttur þeirra verði skertur
verulega og það fyrr en seinna, ef
þeir reyna ekki að setja sig betur
inn í sjónarmið og þarfir stang-
aveiðimanna og annars þéttbýl-
isfólks. Það er engan veginn víst að
þeir geti seinna náð eins góðu
samkomulagi og nú. Það leiðir
aldrei til góðs, þegar fámennir
hópar standa í vegi fyrir hagsmun-
um almennings. Um það höfum
við ótal dæmi úr mannkyns-
sögunni. Að lokum vil ég minna á
þau eftirtektarverðu orð, sem hinn
þjóðkunni bændahöfðingi, Þor-
steinn heitinn Sigurðsson, viðhafði
í lok Veiðimálaráðstefnunnar, sent
var haldin í desember 1969. Hann
sagði ,,að það leysti engan vanda
að vilja ekki ræða þau vandamál,
er við væri að glíma hverju sinni".
Ef að menn hefðu þessi orð í huga
og ræddust jafnan við með
jákvæðu hugarfari, ekki síst þau
mál, sem okkur greinir á um, þá
væri allt auðveldara viðfangs.
80 — FREYR