Freyr - 15.01.1982, Blaðsíða 56

Frá rádstefnunni. Á myndinni máþekkja, talið frá vinstri: Bjarna Arason, héraðsráðunaut, Jóhannes Guðmundsson, bónda
Ánabrekku, Hauk Jörundarson skrifstofustjóra Landbúnaðarráðuneytisins, Ara Teitsson héraðsráðunaut, Dagbjart Sigurðs-
son bónda íÁlflargerði, ÁrnaJónasson, erindreka, GuðmundJ. Kristjánsson Reykjavík, ogÁrna G. Pétursson hlunnindaráð-
unaut.

skap. í stað þeirra þátta sem
þannig hafa horfið sem krefjandi
til sóknar í veiðivötnin hefur nán-
ast ekkert komið til mótvægis.
Markaður fyrir silung hefur yfir-
leitt verið lítill, stopull og lélegur
þannig að hagnaðarvon af veiðum
til sölu hefur með örfáum undan-
tekningum verið hverfandi og ný
veiðitækni sem aukið hefur veru-
legt veiðimagn á tímaeiningu hefur
ekki komið fram á sjónarsviðið.
Sportveiði í stöðuvötnum hefur
heldur varla náð þeirri viður-
kenningu að verða verulega eftir-
sótt tómstundaiðja. I’ar kemur
meðal annars til að í fæstum tilfell-
um verður veitt nægilega mikið í
stöðuvatni með stangveiði einni
saman til þess að halda fiskistofni
vatnsins innan hæfilegra marka,
eða það gisnum að verulegur hluti
fiska nái eftirsóttri stærð.
Enn hefur ýtt undir þessa van-
nýtingu vatnanna sú útbreidda
skoðun að friðun væri til bóta fyrir
vötnin ogsú besta ræktunaraðferð.
Þannig hafa margir veiðiréttareig-
endur borið ugg í brjósti, ef rennt
var fyrir fisk í vötn þeirra, og óttast
að þar færi síðasti fiskurinn. Það er
fyrst nú á allra síðustu árum að
þessi villutrú er að þoka fyrir auk-
inni þekkingu.
Ekki er vafi á því að í veiðivötn-
um okkar liggja rnikil verðmæti illa
nýtt. Mér verður í því sambandi
hugsað til þess að ég var fyrir
nokkrum árum á ferð í Noregi í
fjalllendi á efstu mörkum birki-
skógarins, á landsvæði sem var í
sameign bænda þar í sókninni. Þar
var töluvert af litlum veiðivötnum
sem leigð voru út til sportveiði.
Þarna var verið að búa til ný veiði-
vötn með ærnum kostnaði með því
að stífla upp í mýrasund, þar sem
aðstaða var til að mynda dálítið
lón, hvert um sig aðeins nokkur
hundruð m2 að stærð.
Nú er ástæða til að íhuga á hvern
hátt við getum nýtt vötn okkar á
hagkvæmastan hátt. Þar kemur þá
helst til greina fiskveiði.
Þrjár leiðir koma þar til greina: 1
fyrsta lagi að veiða vegna þess afla-
verðmætis sem kernur á land.
í öðru lagi að leigja vötnin til
sportveiði og í þriðja lagi að
ástunda blöndu af sportveiði og
neta- og gildruveiði.
Til þess að hagkvæmt sé að
stunda veiði í vötnum aflaverð-
mætisins vegna og þá sem fastan lið
í búrekstri viðkomandi jarðar, þarf
ýmsum skilyrðum að vera fullnægt.
Markaður þarf að vera fyrir hendi
annað tveggja fyrir fiskinn nýjan
eða verkaðan á þann hátt að hann
þoli geymslu frystur eða reyktur.
Sé um síðari kostinn að ræða, það
er verkun til geymslu, þarf að vera
aðstaða til að verka aflann. Ljóst er
að veiðitæki til að veiða umtalsvert
magn fiskjar á hverja tímaeiningu.

96 — FREYR