Freyr - 15.01.1982, Blaðsíða 53

sem við tækjum þátt í alþjóða-
rannsóknum. Aukningu rann-
sóknanna verður að beina að
verkefnum tengdum laxagöngum
héðan austur í Noregshaf og
veiðinni þar. Það sem við getum
helst gert í sambandi við slíkar
rannsóknir er að stórauka laxa-
merkingar og framkvæma þær á
sem flestum stöðum á landinu, og
hafa menn í Færeyjum með sam-
þykki og í samvinnu við Færeyinga
til að fylgjast með merktum löxum
bæði í frystihúsum, helst þegar
Iaxabátarnir koma að landi, og
einnig um borð í laxveiðibátum.
Kaupa verður örmerkta laxa til
þess að ná úr þeim merkjunum. Þá
væri einnig æskilegt að geta merkt
lax úti á miðunum að fengnu leyfi
Færeyinga. Hve mikið verður
kleift að gera í þessum efnum fer
að sjálfsögðu eftir fjármagninu,
sem veitt verður til þess umfram
það, sem ætlað er til annarar
starfsemi á vegum Veiðimála-
stofnunar. En auk þess er velvilji
°g stuðningur Færeyinga nauð-
Þróun veiðitækja.
Frh. afbls. 61
vallavatni í flottroll en þær tókust
■Ha. Þar sem silungur er mjög
sprettharður fiskur, tel ég að skýr-
mgin sé sú að toghraði hafi ekki
verið nægjanlegur til að sprengja
fiskinn, en fiskur syndir á undan
trolli þangað til hann gefst upp, þá
lendir hann inn í því, ekki fyrr. Ég
ah't að heppilegasta veiðiaðferð á
murtu sé hringnót, því murtan
myndar torfur á svipaðan hátt og
síld og loðna. Hafa fundist allt að
20 m þykkar torfur sem eru í 15 m
dýpi. Þegar haft er í huga að árlegt
aflaverðmæti í Þingvallavatni einu
er líklega á bilinu 0,5—1,0 mill jón-
lr hróna upp úr sjó, er ljóst að
nauðsynlegt er að kanna þessa hlið
málsins. Veiðimálastofnunin hefur
nú þegar yfir að ráða tækni til þess
að mæla stofnstærð murtu með
synlegur, ef starfið á að bera tilætl-
aðan árangur.
Viðauki
Leit að urmerktuin löxum á Fær-
eyjum
Hinn 28. mars 1981 fór höfundur
til Færeyja og dvaldist þar til 4.
apríl við að kynna sér laxveiðimál.
Ræddi hann við fiskifræðinga á
Fiskirannsóknarstovan í Þórshöfn
og fleiri Færeyinga og aflaði ýmis
konar upplýsinga er þau mál
varða. Ferðaðist hann um
Straumey og Austurey til að kynn-
ast staðháttum og skoða fisk-
eldisstöðvar og kvíaeldi. Ýmsar af
þeim upplýsingum, sem aflað var,
hafa komið fram hér að framan.
Einn aðal tilgangur með ferð-
inni var að kanna möguleika á að
finna örmerkta laxa frá íslandi, en
þeir eru, sem fyrr segir,
auðkenndir með því að klipptur er
af þeim veiðiugginn. Dagana 30.
mars til 1. apríl voru rúmlega 3200
laxar af þremur bátum skoðaðir í
bergmálsmælingum, svo að auð-
velt verður að fylgjast með áhrifum
veiða á stofninn og þar með
ákvarða hæfilegt aflamagn. Það
sem þarf að gera til að undirbúa
hringnótaveiði er að rannsaka bet-
ur torfumyndun á ýmsum árs-
tímum.
Eftirmáli.
Framleiðnisjóður veitti fé til veið-
arfæratilrauna í silungsvötnum, og
skipulagningar markaðsmála.
Framkvæmd verksins var falin
starfshópi þriggja manna, einum
frá Landssambandi veiðifélaga,
öðrum frá Búnaðarfélagi íslands
og þeim þriðja frá Veiðimála-
stofnun. Tók hún til starfa í mars
s. I. Starfshópinn skipa Árni G.
Pétursson, BÍ., Kristján Finnsson,
LV og Jón Kristjánsson, VM.st.
Undirbúningur veiðarfæratilrauna
frystihúsinu Bacalao í Þórshöfn.
Af 1070 löxum úr einum báti var
enginn veiðiuggalaus, en sjö úr
öðrum báti, sem var með 2040
laxa. Ur þriðja bátnum fannst einn
lax án veiðiugga af rúmlega
hundrað, sem skoðaðir voru.
Hausar af sjö löxum voru teknir
með til íslands til þess að leita ör-
merkja í þeim, en ekki fundust í
þeim merki.
Ungur Færeyingur, Ingi Gunn-
arsson að nafni, sem verið hefur
við nám á íslandi, tók að sér að
leita að uggaklipptum löxum í afla
Færeyinga eftir að höfundur fór frá
Færeyjum. Um miðjan apríl
skoðaði hann 2296 laxa úr 4 bát-
um í frystihúsinu í Hvannasundi.
Fjórir uggaklipptir laxar fundust
úr einum báti, sem var með 1050
laxa. Enginn þessara laxa reyndist
vera örmerktur. Þannig hafa verið
skoðaðir samtals um 5500 laxar,
en af þeim voru 12 uggaklipptir; í
11 þeirra var leitað að örmerkjum
án árangurs.
með dragnót gat af ýmsum ástæð-
um ekki hafist fyrr en seinast í maí
og fyrsta ferð með nýja veiðarfærið
var farin snemma í júlí. Var það
síðan reynt í ýmsum vötnum við
mismunandi aðstæður. Fljótlega
varð ljóst að veiðiaðferðin hentaði
við silungsveiði, þ. e. að tóin
smöluðu saman fiskinum. Kraft-
blakkirnar reyndust mjög vel og
reyndist snurpun og hífing ekki
erfið.
Sjálf voðin sem veiðir fiskinn
endanlega dróst mjög vel, grófst
ekki niður í leðjuna og réði við
botn sem þakinn var mara, ef
marinn var lægri en 40 cm. Hún
fiskaði hins vegar mjög misjafn-
lega, og var því reynd ný voð,
miklu lengri og með hærra þaki. Sú
veiddi mun betur, stundum að því
Frh. á bls. 64
FREYR — 93