Prentarinn - 01.01.1972, Qupperneq 5

Þóróífur Danielsson, formaður HIP:
DÖKK EÐA
BJÖRT
FRAMTÍÐ?
Um réttindi og skyldur
í lögum okkar eru ákvæði um |)að hvenær maður
hefur skuldað sig út úr réttindum í H.Í.P. Það vill
segja 12. grein félagslaga og 40. gr. sem gera ráð fyr-
ir að eftir eins mánaðar skuld liafi félagi misst rétt-
indi sín. Þó verður stjórnin um það að fjalla og þarf
ekki nema 5 daga fyrirvara til þess, en þverskallist
hann enn við að greiða sktdd sína getur stjórnin
með 10 daga fyrirvara vikið hoiium úr félaginu.
Ef við lítum nú á jretta í framkvæmd, þá minnist
ég þess ekki að hafa heyrt að þessum ákvæðum liafi
verið beitt á síðustu áratugum. Félagið liefur litið
til jtess, að trassaskapur íslendinga væri svo land-
lægur, að engar slíkar greiðslur væru inntar af
hendi nema gengið væri eftir þeim. Það er sam-
kvæmt jrví verkefni starfsmannsins að ná félagsgjöld-
iinum af viðkomandi, sé það ekki gert á vinnustað,
en ekki félagans sjálfs að sjá til þess að hann sé
örugglega í réttindum. Ég geri ráð fyrir að flestir
séu mér sammála um, að hér sé öfugt farið að. Fé-
lagið býður upp á viss réttindi, svo sem Jrau að fá
að vinna í prentsmiðjum, lífeyrissjóðsréttindi, styrkt-
ar- og sjúkraréltindi — sé aðeins það stærsta tekið —
en samkvæmt mínum skilningi aðeins Jreim, sem
gæta Jress sjálfir að Jreir séu í fullum réttindum.
Því ber að sjá til þess að í lögum félagsins sé
skýrl tekið fram um réttindamissi félagsmanna eftir
ákveðinn tíma og þá lengri tíma en einn mánuð. Ég
bendi á að samkv. lögum ASÍ hefur félagsmaður rétt
til að kjósa fulltrúa á þing ASÍ skuldi hann ekki
meira en citl ár. Hann getur því verið réttindalaus
í HÍP, cn [)ó haft rétt til að kjósa á Júng ASÍ.
Ef við tökum mið af þessum landlæga trassaskap
og reiknum með, að of mikið sé að ætlast til Jress
af félögunum, að [>cir komi með gjöld sín mánaðar-
lega á skrifstofuna. Lögunum væri því breytt á Jiaiin
veg að eins árs skuld þýði réttindamissi og farið með
slíka félaga sem nýja félaga, hvað varðar að vinna
sér inn réttindi á ný, — þá væri komin ákveðin lína,
sem farið yrði eftir í framtíðinni án allra serimonía
um sviptingu félagsréttinda og síðan brottrekstur úr
félaginu. Hér er aðeins um þá félaga okkar að ræða,
sem ekki liafa aðstöðu til að láta draga af sér fé-
lagsgjaldið, t. d. þar sem vitað er að prentsmiðjan
skilar ]>ví aldrei aftur, eða af öðrum orsöktim.
Félagi, sem verið hefur fullgildur meðlimur í 25—
30 ár, veikist og fær greidda alla sína innistand-
andi veikindadaga. Að |>ví búnu fær hann greidd-
ar 80 kr. á dag í 100 daga á hverjnm 12 mánuðum.
Hanti á rétt á þessu svo lengi, sem hann er veikur.
Segjum svo að maðurinn nái sér aldrei svo vel að
hann hefji starf að nýju í prentsmiðju. Hann er á
fullum örorkuhóttim hjá tryggingum og gelur unn-
ið af og til eitthvert létt starf. í okkar reglugerðum
er ekki gert ráð fyrir |>ví, hve lengi þessi styrkur
skal greiðast né að hve miklu leyti tekið skal tillit
til þeirra tekna, sem viðkomandi fær úr trygging-
um, óreglulegu starfi og nú væntanlega úr lífeyris-
sjóðnum.
Reglugerð styrktarsjóðs gerir ráð fyrir J>ví, að ef
sjóðsfélagi leggst í megna óreglu, sem heilsu hans
stafar hætta af, missi hann öll réttindi í sjóðnum.
Þó svo hann greiði öll sfn gjöld. Félagið hefur J>ó
greitt þessar 80 kr. á dag í 100 daga til félaga, sem
verið hafa á Vistheimilinu á Vfðinesi, á ]>eim for-
sendum að verið sé að gcra tilraun til að lækna þá
af sjúklegri áfengisnotkun.
Ég tel að endurskoða eigi þessar styrkveitingar og
með tilkomu lífeyrissjóðsins fella þær niður og
nota féð frekar í tilfellum, sem það getur betur
komið að gagni. Hærri greiðslur f skemmri tíma.
Ég minntist á félagann, sem verið liafði fullgild-
ur félagsmaður í 25—30 ár og fer síðan í annað starf,
en er aukafélagi í HÍP. Hann vill meina það, að
hann hafi öðlazt rétt til þess að vera jarðaður á
kostnað félagsins. Sé hann veikur og óvinnufær þá
PRENTARINN
3