Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 4

SKÓLADLAÐID
Guðjón Leifur:
Ritdómur
Dómar eru
dómar og munu
standa sem ei-
lífar umsagnir
dyggða og dáð-
leysis, drepnir
úr dylgjum og
duttlungum,
djarfhuga dóm-
enda. Mun
undirritaður nú dirfast að kveða upp
dóm um andlegar afurðir nemenda og
annarra er birtust á síðum 1. tbl. 68.
árgangs, Skólablaðs Menntaskólans í
Rvík.
Fátt er leiðinlegra en að lesa ritdóm
þar sem lítið kemur fram annað en fá-
láta efnisyfirlit með einstaka órök-
studdri umsögn : Agætt/Nokkuð gott.
En sú er oftast hættan þegar hið
tröllaukna Skólablað Menntaskólans
er tekið til úrskurðar. Til að falla ekki
í þessa gryfju hefur undirritaður af-
ráðið að breyta formi umsagnarinnar í
þá veru að líta helst á blaðið sem eina
heild og gefa því frekari gaum sem
frekast kallar á athugasemdir eða um-
sögn.
Skólablað Menntaskólanema skil-
aði sér ekki á tilsettum tíma frekar en
fyrri daginn og e.t.v. má þar um kenna
þeirri natni er ritstjómin sýndi við
endurskoðun og nýmælasmíðar
Skólafélagslaganna, og að það hafi
komið niður á útgáfu blaðsins. Osér-
hlífni ritstjómar virðast þó engin tak-
mörk sett því að þrátt fyrir aukinn eril
kom glögglega í ljós, er lesendum
barst blaðið í hendur, að hér er ekki
um nétt venjulegt Skólablað að ræða.
Þessi útgáfa er einstök í útgáfumálum
skólans og því er skiljanlegt hvers
vegna ekki komu út fleiri tölublöð á
síðasta misseri. Auðséð er á öllu yfir-
bragði blaðsins að þar hafi engir
aukvisar eða amatörar átt hlut að máli
og auk þess væri óhugsandi fyrir rit-
stjórn sem aðeins er skipuð fimm
mönnum að skila tveimur slíkum
meistarastykkjum, uppá réttar 60
blaðsíður, í höfn á rúmum fjórum
mánuðum.
Leiðari ritstjóra „Editor dicit“
markar metnaðarleg áform ritstjómar
og gerir innihaldi blaðsins skírari skil
á fjálglegum nótum fyrirmanns blaðs-
ins, Kristjáns Guy Burgess. Mun
hann vera eini maðurinn sem hefur
gert skólablaðið að „Fugli og fiski“ en
það var raunar með hjálp ýmissra
mætra manna. Spennandi verður að
fylgjast með Burgeisanum í heimi
fullorðnafólksins þegar fram líða
stundir.
Ritdómur síðasta blaðs var að mati
undirritaðs um margt aðfinnslu verð-
ur. Þó svo að efni Guðrúnar til um-
fjöllunar væri yfirgripsmikið þykir á-
stæðulaust að tiltaka allt sem skrifað
var í blaðið í samantekt er líkist helst
ýtarlegu efnisyfirliti.Umfjöllun henn-
ar varð löng og dómar illa grundaðir
fyrir vikið.
Er öndvegisýringur Fjalars nú með
öllu uppurinn? Hinn íslenski Mennta-
skóli er óðum að sneyðast allri and-
legri kynngi. Skáldfíflin skirrast
einskis í óljóðabarningi sínum og hafa
hátt. Fyrir utan ljóð „skólaskáldsins“
Steinunnar Sigurðardóttur taldi undir-
ritaður 4 hnjóð í blaðinu auk 3 óljóða,
ósmekklegar kennaravísur teljast þar
ekki með.
Dagrenning í október: Snilldarverk
af hálfu höfundar. Haglega brugðnar
líkingar í mildum blæ, af djarflegri
andagift. Höfundur hefur fágæt tök á
máli og stíl og ótæmandi þekkingu á
margvíslegum fræðigreinum. Lík-
ingasmíð er fágæt og á engan sinn
líka, t.a.m.„Lífsins sálarkraftar“. Hví-
líkur styrkur í meðferð skáldaleyfisins
(lífs og sálar kraftar). „Glóandi og
daprir fingur sem drúpa þreyttum og
sprungnum nöglum“ undursamleg
myndlíking, full af kynngi sem nær
hámarki þegar skáldið undirstrikar
setninguna af ótæmandi líffræðikunn-
áttu og kveður fastar á um að neglurn-
ar séu af skordýrum.. Hr. eða Frk Dul-
nefni hefur margt fleira fram að færa
sem verður víst að bíða síðari tíma en
fullvíst er að hún á framtíðina fyrir sér
í naive-atóm-ljóðagerð.
Vatn, Orra er einkar myndræn og
að mínu viti, merkingarlaus athugun
barns sem uppgötvar spegilmynd sína
á tæru vatninu. Hvað snertir „Óá-
kveðna“ og „Þakkarræðu" eftir
Grímu, frýjar undirritaður sig af öll-
um dómum og vísar till ummæla
enska skáldsins Mac Leish: „A poem
should not mean But be“
Viðtalið við Ólaf Eiríkson er þungt
og nær sér aldrei á flug. Einna líkast
„manni mánaðarins" úr Æskunni eða
ABC.
Jasskvöld í frásögn Sults er ágæt
framanaf en klúðrast gjörsamlega í
lokin þegar efnistökin rýrast og sultur
sverfur. í fyrstu markast greinin af
digurbarkalegum fullyrðingum um
frammistöðu Jazzaranna og fær les-
andinn þá á tilfinninguna að höfundur
sé soltinn Jazz-unnandi. En það lætur
víst öðru nær þegar Sultur leyfir sér
að setja út á „þann leiða ósið að
klappa í lok einleikskafla hvers hljóð-
færis“ . Því að það eru einmitt þessir
einleikskaflar sem einkenna Jazzinn
og alls staðar, nema hjá Sulti, er tíðk-
að að lofa frammistöðu tónlistar-
manna með lófataki. Þar með hefur
Sultur opinberað fákunnáttu sína á
viðfanginu og dulnefnið öðlast nýja
merkingu: Einhver sem hungrar í e-ð
sem hann getur ekki staðið undir.
Greinar þeirra: Sigurðar Freys
Marinóssonar og Margrétar Sigurðar-
dóttur voru ákaflega skemmtilegar og
báru af að öðrum greinum ólöstuðum.
Báðar voru þær lipurlega skrifaðar og
settar fram í látlausum og aðgengileg-
um stíl, einkar heppilegar tímarits-
greinar. Það var helst að grein Mar-
grétar væri í stysta lagi og að þær
myndir sem fylgdu greininni væru
full dapurlegar og gæfu því ekki rétta
mynd af fjörinu á Púgal ‘92.
Aðeins var að finna eina ritgerð á
síðum Skólablaðsins sem er miður.
Þar brýnir stílvopnið Sigurður Þór
Sigurðsson og veitist að menntakerfi
landans með íronísku háði undir yfir-
skrift dagdrauma og særir uppskrúf-
aðar andleysur Maðkétna myglu-
hjallsins við tjömina sárri holund og
markar langþráð tímamót í efnistök-
um Skólablaðsins. Annað eins hefur
aldrei gerst síðan 1943 þegar flokks-
bróðir Sigurðar og forveri við skól-
ann, Eymundur Magnússon var rek-
inn fyrir sams konar skrif sem þó voru
öllu beryrtari og beittari en Sigurðar.
Þetta hefur ritstjóm gert sér ljóst og
birtir stórskemmtilega og fræðandi
frásögn af þeim atburði á þessum 50
ára tímamótum.
Hið þrumandi leikverk „Síðdegi
skógarpúkans“ eftir Danté...
Debussi... Ravel... Nei annars, Egil
Amarson og Stefán Jónsson??? Er
dæmigert fyrir þá kumpána : Frásögn
af ógeiginlegum atburðum í eiginlegu
umhverfi. Staðlaus rökleysa á fá-
visku grunduð. Til að hylma yfir öllu
saman strá þeir ryki í augu lesandans