Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 25

aðrir fóru að sinna holdsins
lystisemdum og fengu sér að éta og
fengu sér líka að spila borðtennis. Ég
fer í háttinn klukkan átta hljómaði
ekki í Selinu heldur ...ELVIS. Úr
svefnpoka einum bárust skrýtin hljóð.
Elvis lifir í hjörtum okkar allra og
mun aldrei deyja. Radíusflugur flugu
og Patti broddgöltur lét í sér heyra.
Nóttin leið óðradíusfluga og
skemmtilegheitin náðu algleymi í
myrkrinu en algleymi í myrkrinu lýsir
Hafliði var á
Toyofa Londcrusier
með 20" mödder-
um og forsplæsuð-
um afrurdrifs-
þjöppuspennum.
sér þannig að allt sem á að vera fynd-
ið er fyndið og allir hlæja sig mátt-
lausa að öllu en ég er nú svo sem van-
ur því að allir hlæi að mínum brönd-
urum. (Borgar). Kúrekasvefnpokinn
minn (Öm Úlfar) reyndist hafa dýr-
mæta dulræna hæfileika en úr honum
hljómuðu allar raddir sem rödd Elvis-
ar heitins rokkkóngs væm!! Smérþef-
urinn var óhugnalegur og í þykku
og klísturkenndu rökkrinu sýndust
mér svipir svífa hjá og hrópa með ein-
um rómi:„Vei! Vei! þér fordæmda sál.
Þér munuð verða andvana endurfædd-
ir og þjást í eilífum vítislogum ásamt
öllum lúðavinum þínum sem hafa
ásamt þér hrækt á smáða, stjakað við
holdsveikum í biðröðum og slökkt
sérhvem vonameista sem öreigar allra
landa hafa sameinast um. Vei! Ó! Vei!
„Martröðin hvarf jafn skyndilega og
Yrsa Dröfn Aðalgeirsdóttir varð
landsfræg fyrir flutning sinn á lögum
Orators, Félags lögfræðinema.“
Ég vaknaði um morguninn allt of
seint. Vekjaraklukkan var eitthvað
vitlaus. Allt var ófært og sá sem mig
vakti var snjómaðurinn ógurlegi sem
mætt hafði í Selið akandi á Dodge
Ramcharger með hrútshaus á húdd-
inu, ásamt úlfynju nokkurri sem hét
Sjaka. Mowgli var heima að borða
ristað brauð með hindberjasultu. Hef-
ur þú séð hindberjasultu?
Samstaða um óháðan Elvis býður
góðan dag. Ég nudda stírumar úr aug-
unum um leð og síðustu leifar smér-
þefsins óhugnalega hurfu úr vitum
mér. Æi matarleysi liðinna stunda háir
mér svo ég fæ ekki stunið upp orðinu
Á líðandi stun...! Matarleifar, bogin.
skeið undan oddinum samviskan
sveið. Snjómaðurinn ógurlegi stendur
ásamt vinum sínum Hafliða og Björg-
vini klæddir í þá stærstu bestu og
vönduðustu snjóflíkur sem framleidd-
ar hafa verið með sænskan markhóp í
huga. Það glampar á snjógleráugu
Hafliða í myrkrinu sem hvarf inn í
skuggsæl skúmaskost við upprás sól-
arinnar en bíður þolinmótt til seturs
þeirrar sömu sólar og mun þá hremma
bráð sína sem uggir ekki að sér enda
grunlaust um hættu þá sem yfir henni
vofir. Þeir eru komnir til að bjarga
okkur.
Selið er þrifið á mettíma enda
snætt snögtum minna á gólfinu en í
venjulegum þriðjubekkjarferðum en
hins vegar tekur langan tíma að
hreinsa upp hrísgrjón, brauðsneiðar
og annað smálegt sem fallið hafði til
við Rocky Horror upplifunina. Áður
en ég vissi af voru allir horfnir úr sel-
inu nema Öm Úlfar, Borgar Þór,
Kristján Guy, Anna Sigríður, Soffía
Kristín, Sigurlaug Björg og þrír ger-
ræðislega útigangsmannalegir jeppa-
bílstjórar. Þeir áttu allir jeppa. Hafliði
var á Toyota Landcmsier með
20”mödderum og forsplæsuðum aft-
urdrifsþjöppuspennum. Einnig var
farartæki Hafliða búið sérlega af-
kastamikilli miðstöð sem blés köldu
lofti yfir viðstadda. Mér stóð sem á
sama þótt hún væri mér til ama þessi
eðla dama, móðir jörð, sem andaði
kúlu aeri yfir oss aum. Vér aum
ákváðum að þiggja boð jeppamanna
um ævintýr með M.I.R. út í frostfreð-
inni freðmýrinni sem éppaíhugunar-
sinnar kalla Legoland. En þangað
halda þeir er færi gefst og leika listir
sínar, mínar og einnig þínar Þrasi
minn. Segðu mér Þöngull hver er þín
æðsta þrá, já. Er það að ná að sjá og
snerta ná eða nárahár fölur og fár
Kiddi Lár? Segðu mér það bláskjár.
Legoland var fullt af jeppum og valt
þar hver um annan þveran. Ef jeppi
nokkur sæti fastur var það heilög
skylda annarra að reyna að aka hring-
inn kringum þann er fastur sat og syna
þannig yfirburði mína og sína. Niður-
lægingin var svo kórónuð með flauti
La Kukaracha a la Haukur móðursyst-
ir. Selsferðin sem upphaflega var
hugsuð og skipulögð sem kvikmynda-
hátíð var nú bara alltíeinu(eða ekki
neitt) orðin að krossferð á jeppum.
Sænski félagsvísindagestaprófessor-
inn og vísnaskáldið Per Mats Henje
hefði án efa ort ef hefði hann frétt :
Jeepen var stör og snappsen b(RIT-
SKOÐAÐ)... , Men de gik sá bra med
fyra oh flámmá. En því var nú ver og
miður og svo rakst ég illa fyrir kallað-
ur á yður herra kennari daginn eftir að
ég kom heim. Ég skal segja þér af
hverju ég er ekki búinn að læra
heima. Jú það byrjaði einhvern veg-
inn þannig. Síminn hringdi.
Ég tók upp tólið og sko,. Get it!
SKÓLADLADID