Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 15

ert næsta misseri þar á eftir enda var
ég að gera annað. Finnbogi Rútur
Þorvaldsson (faðir Vigdísar Finn-
bogadóttur) hélt að ég gœti lært
meira en ég gerði og sagði mér að
það vantaði menn í veðurfræði sem á
þessum árum var mjög ung og eigin-
legt veðurfrœðinám raunar nýtilkom-
ið. Það var til marks um það að veð-
urstofustjóri fram til þessa hafði ekki
lært veðurfræði sem slíka heldur eðl-
is- og efnafrœði. Eg beit á agnið og
fór til Svíþjóðar, fyrst í heldur styttra
nám af því að veðurfræðinga vantaði
sárlega. Það gekk prýðilega og ég
dúxaði þótt allir aðrir nemendur væru
innfœddir.
Eg byrjaði að vinna á Veðurstof-
unni áður en égfór í nám. Eg var al-
inn upp í sveit þar sem veðrið er afar
mikilvægt og þess vegna renndi ég
fljótt hýru auga í þessa átt. I mennta-
skóla las ég Sjó og loft eftir Bjarna
Sæmundsson og gat leyst úr próf-
spurningu frá Pálma um vindátt, sem
var viss áfangi út affyrir sig .
Það er helst á þessu sviði sem ég
skil eitthvað eftir mig. Sem dæmi má
nefna (nú er maður á raupsaldrin-
um!) að á fyrstu árum tölva, sem þá
voru með lömpum og síbilandi, gerði
ég ásamt Svía nokkrum kefi til að
reikna út þrýstilínur ef fyrir hendi
voru óreglulega dreifðar athuganir.
Upp úr því varð til fyrsta tölvuspáin
sem var gerð eftir nýjum gögnum og
án þess að mannshöndin snerti á und-
irbúningi kortsins sem var gengið út
frá. Enn í dag nota margir þetta kerfi
í bœttri mynd og vitnað er í það í
veðufræðitímaritum.
Fyrir um aldarfjórðungi varð ég
líka umdeildur fyrir að spá hafís eftir
kulda á Jan Mayen og það gekk mað-
ur undir manns hönd til að skopast að
þessu. Afþvíað ég er pínulítð sérvitur
og þrjóskur hélt ég fast við þetta
þangað til andmælendur mínir gáfust
upp, enda er hægt að skýra fyrir-
brigðið eðlisfræðilega. Raunar tel
ég það mannkosti að vera svolítið sér-
vitur og þrjóskur og standa fast á
skoðunum sínum í stað þess að elta
hjörðina. “
Þetta hefðum við gjarnan viljað
ræða nánar en vísamir á klukkunni
voru farnir að snúa heldur ólánlega og
neyddumst vijð því brátt til að þakka
fyrir okkur og kveðja.
PqII er áhugamaður um íslenskt mál og ágærlega hagmæltur. Efrir hann
liggja allmargar lausavísur. Sú sem hér birrist varð ril er kunningjar hans hjá
úrvarpinu voru eirrhvað að hnýra í veðurfræðingana.
Að nokkur opni útvarp mætu undrum gegna
ef það væri ekki vegna
auglýsinga og veðurfregna.
Og slíkur er boðskapur Páls um ýmsar stéttir viðreinsaráranna:
Mér finnst það stundum skrítið, þegar mætir menn og góðir
af miklum fjálgleik tala um heimsins píndu þjóðir.
Þeir óska þess, að styrjöldin enda taki senn,
þeim ægir þetta brjálæði, sem hefur gripið menn.
En brjálæðið og stríðið hefur bjargað íslendingum
frá bráðu fjárhagshruni með ráðstöfunum slyngum.
Og varla getur minna verið en við þökkum það
þeim, sem komu vopnunum og herjunum af stað.
Og þótt þeir væru snjallir, sem stýrðu okkur áður,
og allur þeirra stjórnarferill væri mikið dáður,
þá fundum við þó muninn, þegar stríðið tók í taum,
því tókst að láta rætast svo margan fagran draum.
Já gott er blessað stríðið, það sætti heiminn hálfan
og Hitlersfriðinn stofnsetti-, því fagnar gervöll álfan.
En fslendingar kvarta um óáran og stríð.
Þeir ættu að læra viðkvæðið frá gamalli tíð:
Blessað stríðið.
Páll Bergþórsson
SKÓLADLAÐIÐ