Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 45

PqII Hilmorsson, 3.-C:
lotning rottu
We’re gonna steal your mail
by the pail moonlight
We better not get caught
We’ll be dumped in institutions
Where we’ll be drugged and
shocked
‘till we come out bom-again christ-
ians....
(J. Biafra)
Sumir munu kalla mig óþverra.
Sumir munu kalla mig geðveikan.
Sjálfur kýs ég að kalla mig áhuga-
mann um innviði samfélagsins. Eg
stel pósti. Skotmörk mín eru aðallega
stigagangar fjölbýlishúsa eða að-
gengilegar bréfalúgur. Bestu veiði-
svæðin, samkvæmt áralangri reynslu,
eru: Hverfisgata, Eiðisgrandi, Öldu-
grandi og gamli Vesturbærinn. Hvers
vegna? Jú, ég á margt sameiginlegt
með rottunum. Þessum yndislegu
mjúku meindýrum sem nærast á
hirðuleysi mannanna. Það er lygilegt
hversu opinskátt fólk getur verið í
einkabréfum sínum. Innileg bónorð,
hatursfull uppsagnarbréf eða bara fal-
legar fjölskyldumyndir. Öllu þessu
smeygir fólk í umslög sannfært um að
þetta komist í réttar hendur. Vissulega
vorkenni ég fórnarlömbum mínum og
skammast mín fyrir að leggja líf
þeirra í rúst, en ef ég stæli ekki þess-
um bréfum mundi bara einhver annar
gera það. Verknaðurinn sjálfur er
furðueinfaldur og venst býsna fljótt.
Nauðsynlegustu hjálpartæki eru: frí-
merkjatöng, kúbein, höfuðlykill að
póstkössum (sem útvega má gegnum
erlenda póstlista) og ef um mjög við-
kvæm málefni er að ræða getur hjálp-
að að búa yfir “bréfaloku”. En póst-
þjófnaður er áhugamál sem krefst þol-
inmæði.
99,9% fengsins samanstendur af
auglýsingum, bankayfirlitum eða
gjaldföllnum gíróseðlum, en inn á
milli eru hreinustu perlur. Tökum sem
dæmi tyrkneska innflytjandans sem
sendi vinkonu sinni „Erlu“bréf þar
sem hann lýsti tilfinningum sínum í
garð hinnar ungu stúlku. Grípum nið-
ur á góðum stað.
„Know I’ve raelly know that i've
found the girl that i love with a big L.
She is not miss Iceland exactly but she
has something verry verry beutiful
inside I don’t know how to discribe it
for you. The only thing that I knowfor
shore is that this lady is the one I
gonna do everything for. If I ever
gonna have any children and get
Að stela annarra
manna pósri er
ekki bora spenn-
andi, heldur er
það alveg ótrú-
lega fræðandi og
óhugavekjandi.
merried with. Than I going to give
this lady and ouer children one thing
I never had have from my parents or
enyone ells that is a real love not a
life with a keychildren in my famély
that isfor shore. “
Undir lok bréfsins kemur svo í ljós
að þessi yndislega stúlka var í raun
hinn fyrirhugaði viðtakandi. Öllu
skemmtilegra var þó bréf norskrar
stúlku til íslensks föður síns, þar sem
hún reyndi að koma á sáttum milli
þeirra og tilkynnti honum að hann
væri orðinn afi. Er hægt að hugsa sér
meiri örvæntingu en þetta:
„Hvis du og mamma ikke er venner
ná, sá kan vel vi opprette gjensidig
kontakt. Mamma vil ikke höre snakk
om deg, men dette har ikke hun noe
med. Den 153.1992 ble du bestefar
til en liten gutt som jeter Oyvind. Du
kan vel i det minste sende oss et kort
sá vi fár vite om vi skal forsette me á
pröve áfá kontakt med deg. Tenker du
aldripá meg????“
Með þessu bréfi fylgdi ljósmynd af
yndislegu barni að sjúga brjóst móður
sinnar. Þessi mynd prýðir nú korktöfl-
una í eldhúsinu heima hjá mér og
heilsar mér glaðlega á hverjum
morgni. Það er nefnilega svo gefandi
að taka virkan þátt í persónulegu lífi
fólks. Að stela annarra manna pósti er
ekki bara spennandi, heldur er það al-
veg ótrúlega fræðandi og áhugavekj-
andi. Þið getið kallað mig rottu og
jafnvel líka geðveikan óþverra. En
það sögðu þeir líka um Eichman.
SKOLADLADIÐ