Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 5

með því að þyrla upp orðum sem eng-
inn nennir að ráða framúr og gera
ógreinilega hugsun óskiljanlega í tyrf-
inni og torráðinni framsetningu.
„Daginn sem við litum niður á efri-
bekkinga" er frumleg og snjöll fyrir-
sögn og lítið annað. Ekki má þó ör-
vænta þar sem Anna er aðeins í
i þriðjabekk og á ennþá framtíðina fyrir
sér.
Arleg sigurhátíð Menntaskólans er
rituð í hefðbundnum anda og lítt
breytt frá fyrri árum enda fara úrslit
alltaf á einn veg í slíkri keppni. Borg-
ar Þór heldur fremur stirt á pennanum
og mætti athuga að vera ekki að leit-
ast við að gera stílinn yfirmáta hátíð-
legan því að það kemur flatneskjulega
út og verður þess valdandi að lesend-
ur nenna ekki að berjast í gegnum
textann. „Einfaldleikinn er oft besta
lausnin”.
Krummhorns-kavalerinn tók sig
bísna vel út í bráðsmellnu og framúr-
stefnulegu viðtali.
Skemmtileg nýbreytni hefur átt sér
stað í skólanum, en líkt og allir vita
hefur verið í allan vetur óvenju öflugt
starf á vegum kvikmyndadeildar lista-
félagsins. Kvikmyndagagnrýni á síð-
um Skólablaðsins er frumleg hugmynd
í góðri útfærslu þar sem stjómendur
kvikmyndadeildar gera viðföngum
sínum nokkuð greinargóð skil.
Dándikvinnan Sigríður Hagalín er
tekin fyrir í dánumannadálki sem er
ágætur að vanda. Þó finnst undirrituð-
um hjákátlegt að vera að skrifa slíka
grein um einhvem sem varla hefur lif-
að fjórðung ævi sinnar. Verður slík
tugga oftar en ekki oflofi líkust og
nær ekki marki.
Arshátíðar umfjöllun var prýðilega
skrifuð en varla nokkuð afgerandi og
af sama skapi var plötudómur einkar
ófagleg úttekt á svo mætri fram-
kvæmd sem plötuútgáfa telst.
Kristján í ham bregður fyrir sig
stílbragði sem engu líkist í greinar-
kominu „Ham í ham“. Hamfarinar
eru þvílíkar á tíðum að skynvillu
bregður fyrir sjónir höfundar. Hyggur
Kristján þá „áhorfendur vera af ýms-
um gerðum" og er þá engu líkara en
að greinarhöfundur hafi valsað um í
endorfínvímu vegna höfuð-„áverka“
og séð alla viðstadda í nýju ljósi.
Hver veit???
Umfjöllun um Selið er góð og
kynnir þann stað að verðleikum í að-
gengilegum pistlum. Gaman er að
lesa um framkvæmdir sumarsins frá
svo ólíkum sjónarhólum sem þeir
Bjarni „selskabsmeister“ og sérvisku-
púkinn Stefán Pálsson skýra frá.
Selsferð þriðjabekkjar virðist hafa
farið fram í ró og spekt en frásögnin
er í leiðu og fráhryndandi annáls-
formi.
Hvemig dettur jafn gáfuðum
manni og Kára í hug að skrifa jafn
leiðinlega grein um jafn óaðlaðandi
efni og „kaffihúsið í kjallaranum”.
Titillin einn „Eins og hjá ömmu“ vek-
ur upp hjá undirrituðum seiðandi ólgu
í miðhluta meltingarvegarins.
Það er alltaf áhugavert að lesa
greinar eftir „fréttaritara skólablaðs-
ins vítt og breitt um veröldina”: Jó-
hann Kárason hefur frá ýmsu
skemmtilegu að segja í ágætis grein-
arkomi.
Quid novi, líkt og Skólatíðindin,
versnar með hverju árinu sem líður.
Ritnefnd ætti að ígrunda heilræði Ein-
ars Benenediktssonar „Að fortíð skal
hyggja ...“ Tvífaramir eru mjög góðir
og þá sérstaklega Sveinn „Vilhjálm-
ur“ Guðmarsson og Páll Vilhjálms-
son.
Pistillinn, „hvar em þau nú?“ er
einn sá besti sem undirritaður hefur
lesið af sama, Fánu-myndirnar ráða
þar mestu um.
Sparðatíningur Ólafs Jóhannesar
Einarssonar eru einhver jafnleiðinleg-
ustu skrif sem undirritaður hefur lesið
um ekki neitt. Óhætt er að fullyrða að
Ólafur er fjölvís og fróður maður en
hvað hvatar hann til að ráðast að stolti
Menntaskólans, Framtíðinni og kasta
rýrð á hana?
Sumir nemendur útskrifast aldrei.
Einhverra hluta vegna er Dimm-
ission-ræða Dags Eggertssonar f.v. in-
spector Scholae komin á síður Skóla-
blaðsins.f Ef blaðið skyldi ekki koma
út fyrr en á næsta ári þá var ræða þessi
flutt á dimmission nemenda á vor-
misseri ‘92 og Dagur þessi var ispect-
or á undan Magnúsi sem aftur var á
undan Svenna.) Þetta er nýbreytni
sem aldrei hefur verið stunduð. Dagur
er mikill penni og þrátt fyrir að ræðan
sem er á heimspekilegum nótum sé
mjög góð, þá er hún ofurlítið klisju-
kennd og væmin á köflum, t.a.m. það
að tala um sjálfan sig sem „lítinn
dreng sem er að uppgötva harðneskju
heimsins og hverfulleik, fær lesand-
ann óneitanlega til að vökna um
hvarminn.
Verk skólaskáldsins Steinunnar
Sigurðardóttur falla ekki að smekk
undirritaðs frekar en annar surréal-
ismi.
Hátíðartónleikar listafélagsins eftir
Jón Karl Einarsson: Þar fer mikill
penni og lipur. Glæsileg skrif að
smekk undirritaðs (sennilega portú-
galskur klíkuskapur).
Maðurinn sem málaði það sem
hann sá er skemmtileg og fróðleg rit-
gerð eftir Öm Ulfar „tímavörð".
Orðalagið er hnittið og lipurt og efnis-
tökin létt og aðgengileg. (Ef skilning-
ur undirritaðs á dulnefni reynist réttur
þá tekst Emi betur upp að þessu sinni
en fyrr í blaðinu.)
Ljósmyndir og myndasíður hefðu
mátt vera fleiri og fjölbreyttari þar
sem þær lífga upp á yfirbragð blaðs-
ins. Auk þess væri viðeigandi að birta
höfunda þeirra mynda sem bersýni-
lega eru af listrænum toga því að
myndir eru verk útaf fyrir sig „líkt og
hvert annað ljóð“. (Birgir Guðjónsson
‘91)
Myndasagan „í grænni lautu“ er
snilld og þykir undirrituðum full á-
stæða til að ætla að tvíeyki þeirra Jara
og Jóns Páls verði framarlega í mótun
impression- naive-isma með surréal-
iskri framsetningu og nái langt á þeim
vettvangi. Dýptin í frásögninni er
haglega undirstrikuð í drátthagri út-
færslu og lipurri tjáningu ljóss og
skugga.
Þegar undirritaður leiðir hugann að
blaðinu eftir að hafa lokið gagnrýnni
yfirferð á því stendur helst uppúr að
ljóðmælum var sárlega áfátt og rit-
smíðar voru einnig af skornum
skammti. Myndir og teikningar nem-
enda hefðu mátt vera fleiri og viðtöl
við nemendur hefði verið vel.
Undirritaður
Að lokum vil ég, Guðjón Leifur
Gunnarsson í eigin nafni víta ritstjórn
umræddrar útgáfu fyrir að voga sér að
snúa skólafélagslögunum sér í hag
þegar horfir í að útgáfan hafist ekki á
tilsettum tíma. Eins þykir mér miður
að skólafundur skyldi samþykkja yfir
sig þessi ósköp. Það sakar engan að
gerast brotlegur við ákvæði Skólafé-
lagslaganna og því fæ ég ekki með
nokkru móti skilið að ritnefnd hafi
neyðst til að breyta lögunum sér í hag.
Skólablaðið á að vera vettvangur fyrir
skoðanaskipti nemenda og hversu
heitar sem umræðumar kunna að vera
veit ég sem er að svar við heitri áskor-
un í nóvember verður útkulnað í apríl.
Ef að skólablaðið á að vera svo
efnismikið og vandað eins og stefnan
hefur verið á undanfömum árum, þá
þarf að virkja annan miðil til þess að
halda uppi skoðanaskiptum milli
nemenda. Þetta væri verðugur vett-
vangur skólatíðinda sem hafa nú sinnt
þeim tilgangi einum að birta gorugan
ritsóðaskap einhverra amlóða fæstum
til skemmtunar. Geri ég það því að til-
lögu minni að hér verði gerð breyting
á og að lagabreyting ritstjómar á m
haustmisseri 1992 verði endurskoðuð. &
SKÓLADLAD ID