Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 38

SKÓLADLAÐID
Alfreð Houksson, 5.-Y:
lithóenreisQ
stœrdfrœðiíliðsins
Afrek MR-
inga fara lík-
lega ekki fram-
hjá mörgum
þessa daganna.
Þó höfundur
kunni ekki að
nefna þau öll
þá má helst
benda á hinn
glæsilega árangur ræðuliðsins í Mor-
fís, spumingaliðsins í spurninga-
keppni framhaldsskólanna, MR-inga
á MR-VÍ daginn og síðast en ekki síst
stærðfræðiliðs MR í sveitakeppni
Eystrasaltslandanna. Lið skólans sem
var sent fyrir hönd framhaldsskóla
landsins var skipað Bjarna V. Hall-
dórssyni (6-X), Sigurði F. Marinós-
syni ( 6-X), Jóhannesi Loftssyni (6-
X) og undirrituðum, Alfreð Hauks-
syni (5tY). Þess má þó geta að einnig
var sendur nemandi úr Fjölbrauta-
skóla Suðurlands, hálfgert lukkudýr
fararinnnar. Fararstjórinn Sverrir Öm
Þorvaldsson, fyrrverandi MR- ingur,
fylgdi í kjölfarið ásamt sómnefndar-
fulltrúa. Greininni er meðal annars
ætlað að veita nemendum innsýn í
hinn framandi heim kommúnismans
og þeim tækifærum sem mönnum
bjóðast til að skvetta úr klaufunum.
Flogið var að morgni 4. nóvember
síðastliðinn til Kaupmannahafnar og
þar gist eina nótt. Fyrsta verkefni
okkar var að heimsækja hina þekktu
hamborgarasamsteypu McDonald’s
og ekki brugðust borgarnir í þetta
skiptið frekar en fyrri daginn. Við
gerðum okkur margt til skemmtunar
svo sem að fara í bíó og á pöbbarölt.
A heimleiðinni frá Litháen brugðum
við á þeirri nýbreytni að fara á Burger
King.
Þegar til Litháen var komið blasti
hið einkennandi útlit austantjalds-
landa við og alls staðar bar á áratuga-
langri stöðnun. Bágur efnahagur
landsins leyfir fólki ekki að lifa við
aðstæður eins og við gerum. A götum
höfuðborgarinnar Vilnius óku nær
einungis Skódar, Lödur og Trabantar
eins og margur landinn hefur selt
rússneskum sjómönnum. Við fórum
að velta því fyrir okkur í hvaða formi
fólk fengi greitt fyrir bflana sína eftir
Fimm fogror
lirhoenshor
ungmeyjor buöusr
ril oð hjálpo okkur
með forongurinn
um leið og við
srigum úr úr rúrunni
o áfongosroð.
að Bjami þóttist hafa séð Skóda Óla
R dönskukennara aka fram hjá.
Ósjálfrátt brostum við breiðar þeg-
ar við sáum hvaða leiðsögumenn við
fengjum. Fimm fagrar litháenskar
ungmeyjar buðust til að hjálpa okkur
með farangurinn um leið og við stig-
um út úr rútunni á áfangastað. Við
fengum gjörsamlega núja hugmynd
um land og þjóð á örskotsstundu og
var það samdóma álit okkar að undir-
búningurinn og móttökurnar lofuðu
góðu.
Okkur til mikils ama uppgötvuðum
við fljótlega að hinnn alþjóðlegi ham-
borgararisi McDonald’s hafði ekki
skipað sér sess innan litháenskrar
menningar. Til að halda heilsu þar til
keppninni væri lokið ákváðum við að
neyta ekki þess matar sem okkur var
boðinn. Sem betur fer hafði ég tekið
svið og harðfisk með mér að heiman
og keypt stóra dós af danskri skinku á
Kastrup-flugvelli. Því miður var ekki
heitt vatn þar sem við dvöldum og var
því kalt að fara í sturtu.
Þar sem Litháenferðin stóð yfir í
fimm daga og keppnin einn daginn
höfðum við nægan tíma aflögu auk
þess sem staðið var fyrir skoðunarferð
í kastala í útjaðri Vilnius. Á daginn
skoðuðum við borgina og versluðum.
Vegna þess hve verðlagið var lágt í
landinu komst ég í feitt þegar komið
var í þriggja hæða stórverslun, því ég
var með dollara í vasanum sem sam-
svöruðu mánaðarlaunum háskólapró-
fessors. Eg keypti skartgripi, pels og
margt fleira nytsamlegt. Kapítalismi
hefur enn ekki rutt sér til rúms í land-
inu og viðgengst jafnan sá hugsunar-
háttur „ég bara vinn héma“ mjög
víða. Gott dæmi um það er ferð á
kaffihús þar sem við pöntuðum okkur
kaffi. Þá fengum við þau svör frá af-
greiðslustúlkunni að kaffið væri vont
og ráðlagði okkur að kaupa það ekki
en sagðist alveg geta hellt upp á ef við
endilega vildum.
Á kvöldin fórum við m.a. út að
borða á fínustu og dýrustu veitinga-
stöðum bæjarins og á þeim besta voru
þjónarnir klæddir reykfötum. Vegna