Skólablaðið - 01.05.1993, Blaðsíða 40

SKÓLADLAÐID
Gauti B. Eggertsson:
Af drougohvölum, dulhyggju,
skrímslum 09 skyggnilýsingum
Lífsreynslusaga MB-sálar af skyggnilýsingarfundi Tilraunafélagsins
Trúin á eitthvað yfimáttúrulegt
hefur fylgt manninum frá
örófi alda. Mannskepnan
virðist alltaf hafa staðið í
þeirri meiningu að hún væri of merki-
leg til að deyja og því hlyti eitthvað
að vera til „hinu megin“. Með vax-
andi vísindahyggju nútímans hefur
þessi trú tekið á sig ýmiss konar
myndir. í dag eru fjöldi hópa sem
reyna með tilraunastarfsemi að sanna
vísindalega að líf sé eftir þetta. Þetta
kallast spíritismi. Spíritismi er ekki
nýr af nálinni. Fyrr á öldinni voru
meira að segja allnokkrir prestar sem
aðhylltust hann. Vildu þeir sanna með
beinlínusambandi eða öðrum tiltæk-
um ráðum tilvist Herrans. Einn af
okkar þekktari spíritistum er líklega
Þórbergur Þórðarson heitinn. Hann
var alræmdur fyrir að þeysa á vett-
vang með hin undalegustu mælitæki
hvenær sem bók datt úr hillu eða
dragsúgur skellti hurð. Raunar átti ég
skemmtilegt samtal við Þórberg fyrir
nokkrum dögum - en ég kem að því
síðar.
Tilraunafélagið og hvolfrið-
unarsinninn Mognús
Á íslandi eru starfandi nokkrir
hópar spíritista. Þeirra á meðal er Til-
raunafélagið. Forvígismaður hópsins
gerði nemendum Menntaskólans þann
heiður að sækja þá heim á málfund
Framtíðarinnar um líf eftir dauðann
ekki alls fyrir löngu. Umræddur er
nánar tiltekið Magnús Skarphéðins-
son sem er meðal annars þekktur fyrir
að vera svo til eini íslenski hvalfrið-
unarsinninn en er aukin heldur sagn-
fræðingur. Magnús talaði í löngu máli
um drauga, líkamninga, skyggnilýs-
ingar og hin ýmsu fyrirbrigði. Svo
mikið lá honum á hjarta að halda varð
framhaldsfund stuttu síðar. En Magn-
ús lét sér ekki nægja að skvetta úr
koppum viskunnar heldur bauð einnig
fundarmönnum að sækja einn af
skyggnilýsingarfundum Tilraunafé-
lagsins. Undirritaður lét narrast og
hélt á fund Magnúsar og Andanna á-
samt Borgari Þóri Einarsyni tilvon-
andi skrípi. Fundurinn hófst með því
að gestir fundarins (þ.e. þeir sem ekki
voru innvígðir í félagsskapinn) leystu
af hendi 1000 kr. framlag til rann-
sóknarstarfsemi Tilraunafélagsins.
Auk okkar höfðu villst inn á fundinn
nokkrir gestir frá Selfossi. Gestir
kvöldsins áttu að vísu eftir að verða
fleiri en þeir voru ekki þessa heims og
því ekki borgunarhæfir.
Skrímsli - verur fró öðrum
hnöttum, drougor eðo
óuppgötvoðor Iffverur?
Efni fundarins voru skrímsl. Magn-
ús hóf fundinn á því að flytja stuttan
fyrirlestur um skrímsli af ýmss konar
tagi og sagði vera uppi tvenns konar
kenningar um þau. Annars vegar að
um væri að ræða óuppgötvaðar lífver-
ur og hins vegar verur frá öðrum
heimi, hnöttum eða tilverustigi. Sjálf-
ur taldi Magnús að allt þetta gæti farið
saman. Að lokum sagði hann nokkrar
skrímslasögur. Hann hafði fengið
heimildir sínar frá sérlegum skrímsla-
sérfræðingi Tilraunafélagsins sem
hefur söfnun þessara sagna fyrir tóm-
stundagaman. Að þessum litlu fróð-
leiksmolum loknum var kveikt á
reykelsi og tónlist og menn tóku
höndum saman og reyndu að samein-
ast „alheimskraftinum“ (í gegnum
Ijósop um enni og hjarta). Ekki leið á
löngu þar til miðill Tilraunafélagsins,
skúringakona úr Hafnafirði, féll í
trans. Fyrsti gestur kvöldsins að hand-
an var læknir nokkur. Sá maður er
raunar tengiliður Tilraunafélagsins
við þá „hinu megin“ og sér um að
kalla á þá sem menn hafa áhuga á að
tala við. Þessi ágæti maður heitir
(,,hét“) Einar og er fastagestur á
skyggnilýsingum félagsins. Umræðu-
efni kvöldsins var borið upp við hann
en hann hafði ósköp lítið um skrímsli
að segja. Þess í stað kallaði hann til
skrímslasérfræðing þeirra að handan.
Afturgongnir hvolir
Okkur heilsaði þá Þórbergur Þórð-
arson skrímslasérfræðingur.Við rædd-
um ýmislegt við Þórberg. Meðal ann-
ars var hann spurður hvers eðlis fyrir-
bærin rauðkembingar séu en það eru
nokkurs konar illhveli sem hrella
áhafnir skipa sér til dægrarstyttingar.
Þórbergur tjáði okkur að hér væru á
ferð afturgengnir hvalir. í þeim hefðu
safnast illir andar og hugsanir. Þetta
lýsti sér meðal annars í því að þeir
væru með rauðan kamb á bakinu sem
á að tákna eitthvað voðalega vont.
Við héldum áfram að spjalla við Þór-
berg en áberandi var að þegar við
spurðum um eitthvað sem skipti máli
úr lífi hans (þ.e. eitthvað sem miðill-
inn gat ekki vitað) gat hann ekki
„komið því í gegn“. Að lokum þurfti
Þórbergur að þjóta og næst heimsótti
okkur kona. Þessi kona gengur undir
nafninu Blómakonan og er nokkuð
tíður gestur á fundum félagsins.
Blómakonan heilsað og sagðist strá
yfir okkur blómum. Einn Selfyssing-
urinn trúði mér fyrir því eftir fundinn
að hann hefði fundið gríðarlega
blómalykt um leið og hún hefði heim-
sótt fundinn. Fleiri komu en ekkert
annað markvert gerðist nema einna
helst þegar Magnús gekk mjög hart að
einum andanum til þess að komast að
því hvemig menn færu í sturtu fyrir
handan (það kom svo í ljós að þeir
þyrftu ekki einu sinni blöndunartæki
heldur stýrðu vatnsbununni í gegnum
grænt auga á sturtuhausnum með
hugsanaflutningi). Loks var fundur-
inn yfirstaðinn. Hann hafði þá tekið
svo mjög á andlegan þrótt Borgars,
tilvonandi skrípis, að hann var löngu
sofnaður.
Eift sinn verða allir menn að
deyja
Ekki ætla ég að leggja mat á hvort
eitthvað sé fyrir handan. Hitt er ég
viss um að það verður aldrei sannað
með neinu móti hvort svo sé eða ekki.
Þegar allt kemur til alls fer það eftir
innri sannfæringu hvers og eins hvort
han trúi eða ekki. I raun sé ég ákaf-
lega litla ástæðu til þess að fólk velti
sér allt of mikið upp úr þessu. Fyrr
eða síðar kemur þetta hvort eð er í
ljós.