Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Blaðsíða 73

MÓÐIR 1 AUSTRI
39
VIII. Griðland draumanna.
MóSir í austri !
Nií eru liðnir á annaS þúsuncl
dagar síSan einn af ástmögum
þínum var ikistulagSur og vígSur
moldu Yínlands ins góSa.
Tuttugu ár bjó bann lijá þér.
Þrjátíu ár frá þér.
Fyrri árin voru lionum kyndlar
binna síSari.
Allir geislar allieimsins stöfuSu
annaS livort frá þér eSa aS, í buga
bans.
Þú varst lionum æfintýralandiS
þessa lieims og annars.
—HvaS gerir þaS til, þótt mér
finnist útlendingsvistin öfug og
yndissmá, mælti bann — svo lengi
sem eg á sólskínandi griSland mitt
og friSland beima?
—En því þá ekki aS sigla sjóinn
beirn?—var spurt.
SvariS gleymist ei svo gjarnt :
—Eg- þori þaS ekki!
Eg þori ekki aS eiga þaS á liættu
aS glata úr sál minni eina elskaSa
blettinum undir sólunni—öllu, sem
mér er lielgast og hæzt.
Þá fyrst yrSi eg fátækur.
Eg ætti þá enga ánægju eftir, ef
eg yndi mér ekki þar.
Augu mín geta veriS orSin svo
haldin bér, aS eg þekki ekki aftur
land æskuára minna' — nema í
draumi.
Og svo þyldi eg ekki aS vera þar
léttlaus útlendingur árum saman,
samkvæmt “skoSan” og “lögum”
lands og þjóSar.
ÞaS yrSi mér ofraun, aS verSa
dæmdur útlendingur á ættjörS-
inni.
Svo mælti bann, móSir.
IX. Eitt er nauðsynlegt.
ÞaS gæti orSiS aS sannreynd,
sem ástmögur þinn sagSi—fyrst í
staS.
Einnig er þaS satt, aS frá þér
virSist vera vaxin, viS fyrsta viS-
lit, belft þess lióps, er vestra býr.
En bver er hjartnanna rannsak-
ari ?
Hver þekkir morgundaginn?
Jafnvel upp af gleymdum gröf-
um getur risiS liár reynir og bein
björk, sem ber ættarsvipinn tigu-
ari en fyr.
Enn er ei loku fyrir hurS
skotiS.
Enn eru a-llir Austverjar færir.
Enn eru fæstir djúpmarkaSir,
fæstir umsteyptir, fæstir seldir.
Ef von vor á þér, móSir, er nógu
fögur, ástin til þín nógu heit, trúin
á þig nógu sterk, þá getur íslenzk
þjóS búiS hér í marga aldatugi.
Sú þjóS, sem ekki vill deyja,
mun lifa!
En eitt er nauSsynlegt:—verm-
andi hugblærinn yfir hafiS, sem
lilýjar orS og gerSir aS heiman og
lieim.
Hver veit nema “bjartansblær-
inn” geti aS síSustu unniS frost-
dauSánn og hrósaS lífssigri; gert
kraftaverk framtíSarvorsins á
gamalli og yfirstandandi langa-
föstu vetrarins, og tengt austriS
og- vestriS sígrænum eilífSarsveig,
sem aldrei slitni og aldrei fölni.
Hver veit nema þú finnir Yín-
land í annaS sinn.
Kaupir þaS meS þínum volduga
auSi, sem enginn nema þú átt til.
Finnir þaS eignist þaS og baldir
því—andlega, móSir í austri!