Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Blaðsíða 112

78
TIMARIT ÞJÓDRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA.
mig um alla tilliögun á húsinu, og
jafnvel pantað eftir verðskránni
húsgögn, sem þú varst að tala um
þér þættu svo falleg! Þó liann
hefði alclrei nefnt þig á nafn í sam-
bandi við húsið, þá hefi eg lesið á
milli línanna, það sem fram er
komið. Mér þykir allra sárast, að
þú skvldir gefa honum svona und-
ir fótinn. ”
Gerða settist upp—horfði grát-
bólgnum augum á móður sína—:
“Eg hefi aldrei viljandi gefið hon-
um undir fótinn — eg get ekki gert
að því, að þú liefir gert það fyrir
mína hönd. — Mér hefir aldrei til
hugar komið, að hann væri að
liugsa um mig. Rauna?- hefi eg
ekki kunnað við framkomu hans
upp á síðkastið. En mér datt
aldrei í hug----”
Stefanía tók utan um dóttur
sína, lagði grátvott andlit hennar
upp að vanga sínum. ‘‘Það er þó
vænt eg ekki neinn annar, sem þú
ert að hugsa um?”
‘‘Eg—eg veit ekki”.
“Ha?”
“Eg—eg —
“Segðu mér nú eins og er, elsk-
an mín. Þú veizt að öll mín hugs-
un er og verður um velferð þína.
Framtíð þín, er það eina sem mér
liggur á hjarta.”
“Mamma, þú veizt—”
“Segðu mér það, hjartað mitt!”
“Eg á svo bágt með að tala um
það, það er svo — svo nýtt.”
“Nýtt?
“Ekki alveg tíu dagar síðan —
“En hver er það?”
“‘Þú veizt það. ”
“Nei, það veit hamingjan! Eg
veit ekki hver það getur verið.
Það er þó vænti eg ekki —
“Nei, mamma, eg get ekki sagt
— Ef til vill áður en hann siglir á
spítalana”.
“Það er þó ekki Sverrir Daníels-
son, læknastúdent?”
“Hann útskrifaðist fyrir viku
síðan, með fvrstu einkun. ”
“Drengur á aldur við þig. Barn-
ið mitt gott!”
“Þrem árum. Verður tuttugu
og fjögra í sumar.”
‘ ‘ Hálfbakaður læknaskólastú-
stúdent, með rokna klyfjar af
skólaskuld á bakinu. Guð sé oss
næstur! ’ ’
“Það er ekki eins og við ætlum
að gifta okkur strax (en það er nú
einmitt sem Sverri langar til, hugs-
aði Gerða) en okkur langar til að
opinbera, áður en liann fer til
Hafnar.”
“Ár í Höfn að minsta kosti
— eins og sagt er að sukkið sé þar
— og fá svo einlivern útkjálka
skika þegar lieim er komið — það-
an sem engum er aftur kvæmt!
Iiefurðu hugsað út í, hvernig hag-
ar til með embættisveitingar lækna
hér? Það er eins og að draga á
tombólu: Getur fengið fimtíu
króna lampa; en meiri líkur til að
fá gamla reykjapípu, eða götugann
flibba. — Kotbóndasveit norður
við Sandfjörð, eða eitthvað því
um líkt. Guð hjálpi þér, barnið
mitt!”
“Mamma, mér þykir svo vænt
um hann. Eg vildi lieldur fara
með honum til Ilornstranda, eða
út í Grímsev, heldur en giftast.