Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Blaðsíða 105

Fiskur í alla mata.
Saga eftir Amrúnu frá Felli.
Ef gráa liúsið við1 Magnagötu
39, Reykjavík, ryfi þögnina og
segði þér sögu sína, kunningi
góður, mundir þú verða að liafa
þig allan við að sofna ekki fit frá
ljósinu. 0g sértu ekki alveg ný-
kominn frá Ameríku, er líklegt,
að það léti þig skila kvöldskattin-
—svo oft liefði það nefnt fisk.
Eisk af öllum gerðum: saltan og
siginn, liertan og reyktan—fisk
nf öllum gerðum og verðum, all-
ar götur frá grásleppu á fimm
aura stykkið, til lúðu á tvær krón-
ur tvípundið. Því g'ráa, óásjá-
lega liúsið við Magnagötu liefir
mestan hluta æfi sinnar verið
matsöluhús.
En gráa tiúsið á sér æskuminn-
ingar, rétt eins og aðrir. — Það
nrundi hyrja á því, að segja þér
fi'á ungu hjónunum, sem fyrst
bygðu sér hreiður í skjóli þess;
se8'ja, þér af hamingju þeirra; af
hjörtum vonum og byggingu loft-
kastala. Það mundi geta barna
þeirra, minnast á hve harðleikin
þau voru við innviði þess, undir
ems og þeim óx fiskur um hrygg.
Það mundi brosa afsökunarbrosi,
þe gar það segði þér af öðru þeirra
°g segja: “ Að börn séu ætíð
börn.Svo kæmi endurtekning
eftir endurtekning af baráttu-
sögu ýmsra, fyrir daglegu brauði
—og fiski.
Það segði þér af húsabraskar-
anum, sem sletti á það ódýrustu
málningu sem bauðst, og klíndi á
það papjjír, sem varð skellóttur
eftir einn sólskinsdag — þröngv-
aði því í loddarabúning. — Svo
kæmi lýsing af langferðalest:
matsölukonum, inn og út, út og
inn; langloka af þreyttum vinnu-
'konum, þreyttari húsmæðrum, og
þreyttustum mötunautum.
G-eta mundi það skólapiltsins,
sem kom þangað að eins til mið-
dagsverðar, skólapiltsins, sem
aldrei, leynt né ljóst, fann áð
fiski eða kakosúpu. — Og ef þú
hlustaðir með athygli, mundi það
livísla að þér sögu litlu, Ijós-
hærðu stúlkunnar með bláu aug-
un og rjóðu kinnarnar, sem urðu
fölar þegar á veturinn leið, föln-
uðu æ meir, eftir því sem baug-
arnir um augun stækkuðu, og
baugleysi hægri handar var'ð
augljósara. — Að lokum mundi
það rífa í öxlina á þér, og biðja
þig að líta á, hvernig frú Stef-
anía Steinnes — ein matselja af
mörgum — fer að kenna Svein-
björgu litlu frá Svartagili að
hreistra ýsu—henni Sveinhjörgu
litlu, sem þykir “tros” herra-
mannsmatur,—svo innarlega í af-
dölum er Svartagil. — Það ýtir
þér góðlátlega inn fyrir þröskuld
sinn. Þú stendur í þröngu and-
dyri, með fatasnög-um á báðar
hendur. Beint á móti þér eru
dyrnar inn í eldhúsið, til hægri er
borðstofan, en til vinstri “bezta