Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1935, Blaðsíða 66

48
Tímarit Þjóðræknisfélags íslendinga
Og þú varst enn svo nng og rjóð,
svo unaðsfríð, eg hrifinn stóð.
Hvort var það aðeins endurminning
um ástir horfnar, liðna kynning?
Hvort endurspeglan fyrri funda,
og fjarhrif löngu gengnra stunda?
Það skiftir minstu, meiru hitt
að mega horfa á andlit þitt,
og eiga stað í eigin barmi
er athvarf sé í hverjum harmi.
—Það breytti hjarta úr hvelfing
grafar
í höll, er sólin geislum stafar.
Guðbjartur Glói--brot úr Kötludraum
Eftir St. G. Stepliansson.
Skáldið var með efni þetta I smíðum er
hann andaðist og lauk aðeins við brot þau er
hér birtast.—Ritstj.
Glói: — cftir sijnina á krossgötunum.
“Eg hefi bundinn siglt með Odysseifi
Undir seið-söng hafdísa sem heilla,
Sjálfviljugum fjötrum fasta reirður,
Svo eg gat ei sökt mér niðr’í glötun.
Og þeir fjötrar voru ættar erfð mín,
Riðnir sterkt úr reynslu forfeðranna,
Siðmenningu óra-langra alda,
Skapaða inn i skyn og trú, af þúsund
Foreldrum en fært sé mér að nefna
—Aðeins lítil tengd á taug í hverja
Nú svo styrkri’, að það var hún sem
hélt mér----------—■
Heldurðu eg trúi heimsku þeirri,
vinur,
út að geti skrifað gamlar skuldir
Skyldu mína nýja með að gjöra?
—Engin góðverk gjalda eldri syndir
Batandi manns. Þær haldast við sem
harmur
Promeþeifs, í prísund Olymps-goða.
Góðverk eru aðeins forðun sjálfs
manns
Frá að vita vitund sína naga,
Á að hafa svikið sína getu
Við helgan málstað enn þá einu sinni.
Þú hefir framið villitrú og veitt
Dauðvona sjúkling Sakramenti ka-
þólskt,
Fáráða sálu sent í eilíft víti.
★ * -k
Glói—
Við því eg gengst, að veitta eg að-
framkomnum
—Friðvana hreldri samvizku — að
síðum
Páfamanna, síðsta sakramenti,
Einu fró, í angist hans við dauða.
Gat eg synjað honum hinnar síðstu
Liknar — syndaranum, sem að engan
hafði
Tíma til að átta sig né iðrast?—
Hjátrú verður miskunsemi, maður!
Þannig stöddum — veiti hún líkn og
linun.