Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1935, Blaðsíða 132
114
Tímurit Þjóffræknisfélags Islendinga
nefndin til að liægt verði að gjöra
það á komandi sumri. Xauðsynlegt
er að prýða svæðið, sem er við al-
faraveg, og fyr en það er gjört, er
verkinu ekki lokið.
Hngmynd nefndarinnar var
aldrei sú að minnisvarðinn yrði.
skrautlegur, lieldur óbrotinn og
varanlegur sem tákna skyldi þraut-
seigju og manndóm íslenzku land-
nemanna. Með því augnamiði er
þetta 25,000 punda bjarg sett sem
höfuðprýði vörðunnar. Þessi risa-
vaxni steinn hefir verið þarna í
fjörunni frá því Islendingar stigu
þar á land.
Mörgum ber að þakka í sam-
bandi við þenna minnisvarða og
yrði það of langt mál, en á nokkura
verður að minnast, sem hafa Þ’em-
um öðrum lagt hönd á plóginn.
Þorsteinn Borgfjörð hefir að
öllu leyti séð um verkiÖ, og hefir
ekkert sett fyrir sína vinnu. Hef-
ir liann frá því fyrst að hans lið-
sinnis var leitaÖ verið aðal ráðu-
nautur nefndarinnar, og hefir
hann lagt óspart til af tíma sínum
og vinnu.
Bæjarstjórnin á Gimli undir
forystu bæjarstjóra C. W. Paulson,
hefir veitt nefndinni ómetanlega
aðstoð og gjört mikið meira en
vænta mátti, til þess að verkið yrði
fullkomnað.
Guðmundur Fjeldsted og Frið-
rik Sveinsson eiga sérstakar þakk-
ir skilið fyrir bendingar þeirra og
hjálpsemi.
Og' síðast en ekki sízt á formaÖ-
ur nefndarinnar, Dr. August Blön-
dal, þakkir skilið fyrir dugnað sinn
og frammistöðu, þó eitthvað blési
á móti.
Brautryðjendur
(Tileinkað islenzkum landncmum í Vesturheimi)
eftir Próf. Richard Beck
Þeir sigldu höf, sem kjölur klauf ei
fyrri,
og knúðu árar, brygðist hagstætt
leiði;
við skin af stjörnum þungan harning
þreyttu
til þrautar, móti storm og sæ í reiði.
Þeir héldu beint á hrjóstur eyðifjalla
og hræddust hvorki ís né hrunasanda;
við hungurvofur horfðust djarft í
augu;
þeir heyrðu lúður nýja tímans gjalla.
Þeir námu álfur, breyttu auðn í akra,
og urð í laufprúð tré, sem gróðri
skýla;
og landskuld sína greiddu í trega og
tárum;
í týndum gröfum þessar hetjur hvíla.
í týndum gröfum?—Morgun-leiftur
ljóma
frá legstað þeirra, huldum grænum
sverði.
Þeir unnu meira röðulrisi en kveldi,
og raddir slíkra gegnum eilífð
hljóma.
Þeim pílagrímum allra landa og alda,
sem eldi fóru jörð að báðum
skautum,
í hreinu gulli hjarta-prýði og dáða
her hraustra sonum erfðafé að gjalda.