Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1935, Qupperneq 56

38
Tímarit Þjóðrœknisfélags islendinga
einnig þessi orð hans í einu rita
hans um náttúrufræði: “Sjónin er
hæfileilri, að sjá er list.” Því aÖ
víðar nn í trúarefnum á þaS
lieima, aS “sjáandi sjá þeir eig'i.”
Loks er aS geta hins mikla og á-
gæta bókasafns Marsh, sem síSar
varS eign Yermont University.
HafSi hann byrjaS aS safna til
þess snemma á árum, og jók stöS-
ugt viS þaS, þangaS til þaS var
orSiS 12,000 bindi viS dauSa lians.
Var þar margt úrvalsrita og gam-
alla bóka, verSmætra og sjald-
gjæfra. Bókmentir NorSurlanda,
ekki sízt fornbókmentir vorar,
skipa þar mikiS rúm, ásamt ritum
um NorSurlandamál, sögu NorS-
urlandabúa og menningu.
II.
ÞaS var ofur eSlilegt, aS fræSi-
maSur, sem gaf sig jafn mikiS við
enskri málfræSi og málssögu eins
og Marsh gerSi, tæki fyr eSa síSar
aS leggja stund á íslenzka tungu
og norræn fornfræSi. Caroline
Marsh getur þess einnig í æfisögu
hans (“Life and Letters,” bls.
22), aS þaS muni liafa veriS áhugi
hans á fyrri alda sög'u Englands
og bókmentum, sem dró athvgli
hans aS NorSurlandamálum.
í elzta bréfi hans til Rafns, sem
varSveizt hefir (21. október 1833),
og' hinu fyrsta, lesi eg’ þaS rétt,
farast Marsli sjálfum svo orS um
þetta efni: “1 lagalesti'i hefi eg,
eins og liver sá, sem leggur stund
á ensk lög, oft haft ástæSu til aS
rekja lagaákvæSi til norræns upp-
runa. Af þessum og öSrum orsök-
um, vaknaSi snemma hjá mér mik-
ill áliug’i á sög’u og lyndiseinkenn-
um NorSurlandabúa, og ákvaS eg
því fyrir nokkrum árum, aS kynna
mér tungumál og bókmentir NorS-
urlanda.”*)
Benda þau ummæli til þess, aS
þaS liafi ekki veriS fyr en á Burl-
ing’ton-árum hans (eftir 1825), aS
Marsh fór fyrir alvöru aS leggja
stund á NorSui'landamál og' bók-
mentir. (Smbr. “Life and Let-
ters,” bls. 22). Ekki er þó þar meS
loku fyrir þaS skotiS, aS hann
kunni, aS hafa fengist eitthvaS viS
þau fræSi þegar á laganámsárum
sínum (1820-25), eins og Dr. S. Gr.
Brown segir í fyrnefndu minning-
arriti sínu um hann (bls. 10).
HvaS sem því líSur, mun óhætt
mega fullyrSa, aS Marsh hafi
fyrstur amerískra lærdómsmanna
fariS aS gefa NorSurlandamálum
og norrænum fræSum verulegan
gaum.
Svo mikiS er einnig víst, aS á-
liugi lians á þeim fræSum er glaS-
vaknaSur þegar liann ritar Bafn
ofannefnt bréf. Kvartar hann þar
sáran undan því, hve örSug't sé,
aS afla sér rita um þessi efni, cg
jafnvel upplýsinga um livar slíkra
rita sé aS leita; og liafi hann orS-
iS, aS fá þau frá Þýzkalandi.
KveSst liann í bráS liafa brýnasta
þörf á gögnum um bókmentasögu
Noi’Surlanda og ritdómum, sér til
leiSbeiningar í bókakaupum, og
biSur hann Rafn, aS senda sér
skrá yfir nýjustu bækur þess efnis,
ásamt nöfnum á ritum vísindafé-
laga, er vinni aS þeim fræSum, og’
*)petta og- önnur prentuð bréf, sem fóru
milli Marsh og Rafns, eru I ritinu “Breve
fra og til Carl Christian Rafn,” Kbhavn,
1869, bls. 295-305.