Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Qupperneq 39

plútus
21
ftieð skammbyssu upp á vasann?“
Lohk þegir, en opnar að hálfu ann-
að augað, svo ég kalla til hans, þó
hann sitji rétt hjá mér. „Þú hlýtur
að þekkja hann. Ég sá herrann nikka
ykkar.“ Þá opnaði Indverjinn
ðasði augun, að nafninu til: „Allir
þekkja Stein Samson þriðja,“ segir
hann og fellur í dvala, svo ég sný
ftiér að fóstrunni: „Hvað sosum ætli
Steinn Samson þriðji sé að bedrífa
1 smábæ langt frá öllum stórborg-
um?“ Fóstran er öll í sokknum, en
e§ þrár og forvitinn: „Alla mína
sölutíð hefi ég flækst um sléttuna
°§ selt Samson & Co. vörur í bæum
e§ borgum Vesturlandsins, en al-
rei rekist á aðaleiganda og höfuð-
Paur þess víðtæka verzlunarkerfis.
§ svo segir Dohk mér, að hér sé
ann kominn, og á laugardags-
völd.“ Enn þegir Fóstran, svo ég
eid áfram: „Það er ekki ótrúlegt,
f a kltt þó heldur að Steinn Samson
ji, ofurmennið, miljónerinn sé
f asnast hér út í Samson. En lík-
e§a vitið þið Samsonítar fjári lítið
111 þau stórræði, sem höfuðpaur
^amson & Co. stendur í alla daga,
agX Um kring. Þið haldið kannske,
verzlunin hérna sé alt Samson &
k ' Jý Hún er ekki stærri en visið
þei*5 '^er a vissum stað, hjá öllum
c feiknum>_ sem ganga undir því
^ssnesnafni. Ég ætti að vita það.
Va \S6lt ^amson & Co. vörur í
** tassastórsölu, meiri vörur en
lögfí uérum verzlunum saman-
Um- Cg umdæmi mitt nær alla
fj , austan frá vötnum og vestur til
fór 9 ’ ^nn þ^®®1 Péstran °g þa®
þrjg\ tjúka í mig: „Steinn Samson
i1 gæti verið ráðherra í ríki
'arnm°ns. Og þið ætlist til að ég
trúi því að hann sé að vasast í smá-
bankabissneesi, í smábæarholu hér
lengst út á sléttu. Að þessu hefir
Dohk ekki gefið mér ástæðu til að
rengja orð hans. En nú! — og þú,
Fóstran, samsinnir með þögninni.“
„Skárri er það nú ofsinn í þér,
maður,“ segir Fóstran. Hún hafði
mist niður lykkju, og þegar hún er
búin að taka hana upp, leggur hún
prjónana í keltuna. „Þú mundir
varla trúa mér, ef ég segði þér hvers
vegna Steinn Samson þriðji gerir
sér árlega ferð hingað.“
„Sláðu engu föstu um trúleysi
mitt,“ segi ég. „Veit ég að hér var
Steinn Samson þriðji fæddur og
uppalinn, en eftir orðróm, sem af
honum fer, munu fornar trygðir
tæplega ráða ferðum hans. Annað
mun honum betur gefið en ríkar
tilfinningar.“
„Gefið?“ segir Fóstran og tekur
að prjóna. „Tilfinningaríkara barn
en Steina litla hefi ég aldrei þekt.
En það var nú fyrir umskiftin. Alt
breytist," og hún andvarpar ofan í
sokkinn.
„Hvaða umskifti?“
„Ég kannske segi þér það seinna.“
„Og ég skal sjá um að þú gleymir
því ekki,“ segi ég. „En í svipinn er
ég forvitinn um komu Steins Sam-
sons þriðja hingað í kvöld — ef
maðurinn er Steinn Samson þriðji.“
„Jú, víst er það hann,“ segir
Fóstran. „Hann kemur hingað einu
sinni á ári vegna okkar Dohks.“
„Og kastaði þó ekki kveðju á
ykkur.“
„Það gerir hann aldrei. Erindi
hans er við bankastjórann. Við aðra
á hann ekki orðaskifti. Hann hefir