Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1956, Síða 57

PLúTUS
39
eldhúsinu. Og að vanda var Steini
Ltli kominn að borðinu á slaginu
klukkan sjö. Hvorugt mælti orð, þar
til hann var staðinn upp: „Pakkaðu
Pjönkur þínar, Fóstra. Ég leigi íbúð
handa þér í hótelinu og sendi mann
til að flytja þig. Steinhúsum verður
lokað á hádegi.“ Og að augnabliki
liðnu heyrði Fóstran Stein litla aka
á burt.
Á hótelinu og götum úti var uppi
fótur og fit. Allir voru búnir að
frétta um slysið, en ekki hvernig
það atvikaðist. Hafði hver sína sög-
Ur>a að segja, þó enginn hefði verið
sjónarvottur að því. Og getspeki
Samsoníta lék lausum hala um
öæinn og vakti þrætur og yfirleitt
alt andlega lífið. Nákvæmar fréttir
fengust ekki fyrr en eftir lögskip-
aða rannsókn og úrskurð tilskipaðs
kviðdóms. Og var frásögn Blaðsins
sv° skýr og bragðlaus, að fólk hélt
Ser við fréttirnar sem það hafði
skapað sér. Blaðið sagði „alla vegi
glerhála um kvöldið“ (eins og menn
vissu það ekki!). „Kvartmílu frá
®num sáu feðgarnir mann á gangi
* nniðri brautinni.“ (Því nefndi
aðiS ekki Stein gamla með
Uafni?) . , _ „Dr. Samson, Ph. D.
eYrði bílinn. Og er öllum kunn
ygni hans og snarræði. En er
. ann vildi víkja til hliðar við mann-
bíl] 0^ vería hann árekstri, hlýddi
r' mnr hvorki höndum né stýri,
Qa st á manninn, snerist hálfhring
ak ^ af veginum iangt inn í
j nr, • • • (Haldið að hafi verið
a^r a Þeim?) . . . Líkskoðun sýndi,
jag. r> Samson var hálsbrotinn og
bei^K anS a^ur bramlaður og marg-
an n rotinn. En fyrir rás viðburð-
a’ eÖa guðs handleiðslu, slapp
Dr. Samson, Ph. D., með því, að
stökkva út úr bílnum um leið og
hann valt um koll, og komst af
skeinulaust“ . . . Blaðið flutti einnig
langa og merka ritstjórnargrein um
Samson & Co. og lofaði „meira
síðar.“ Þótti Samsonítum lítið til
koma og hölluðust heldur að skoð-
unum, sem getspakir menn höfðu
myndað sér, áður en in svokallaða
rannsókn kom í spilið. En ritstjórinn
hafði ekki lofað upp í ermina sína.
Eftir útför Samsonfeðganna kom
blaðið út á grænum pappír og les-
mál þess í skáldlegum helgistíl.
Hver dálkþumlungur þess var helg-
aður minning Samsons gamla, syni
hans og sonarsyni ásamt útfararat-
höfninni, svo ekki var rúm fyrir
bráðnauðsynlegustu auglýsingar. En
eins og ritstjórinn fullyrti síðar, var
útfarar-útgáfan ein óumræðileg
auglýsing fyrir bæinn og alt annað,
sem við Samson-nafnið var kent.
Hverjum greftrunargesti var skenkt
eintak af inni grænu útgáfu, í minn-
ing um athöfnina og Samson í víð-
tækustu merking. Og gestirnir voru
í hundraða tali, ef ekki þúsunda. Þá
bar að úr öllum átturn, nokkra svo
hundruðum mílna skifti og báru
þeir blómsveigi. En þeir merkja
sorg og söknuð. Blaðið fullyrti að
hér hefðu gerst tvö ný ofurmet:
Kostnaður við útför þessa var meiri
en við allar samanlagðar útfarir
Samsoníta frá fyrstu landnámstíð,
að meðtöldum blómum og gasolín;
og blómin, sem Samsonítar sáu
bennan dag, voru meiri, fegurri og
margbreytilegri en þeir höfðu rækt-
að í görðum sínum síðan bærinn
bygðist. Út yfir alt tóku þó andleg-
heitin. Og kvaðst ritstjórinn ekki