Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2004, Síða 239

að á þeim kafla þar sem það gekk upp. Engu að síður var fyllt að þilinu og steyptur kant-
ur og ljósamasturshús. Þegar kafari skoðaði þilið snemma árs 2001 kom í ljós að meiri
skemmdir höfðu orðið á því en ætlað var og varð að ráði að skipta um þær plötur sem
verst voru farnar.
Árin 2001-2002 var einnig unnið að dýpkun innsiglingarleiðar innan Skipahólma en
samkvæmt hafnaáætlun hafði átt að vinna þetta verk árið 2002. Þurfti því að tryggja fjár-
mögnun sem var gert með samningum við hafnarstjórnir í Bolungarvík, á Þórshöfn,
Fáskrúðsfirði og í Sandgerði um frestun framkvæmda á þessum stöðum.
Breyting á brimvarnargarði
Allt frá því að fyrst var farið að móta tillögur um gagngerar breytingar á
Vopnafjarðarhöfn árið 1997 bar tvennt hæst í viðhorfum Vopnfirðinga til málsins. Annars
vegar voru viðhorf þeirra sem álitu að brimvarnargarður frá Síldarbryggju yfir í
Friðarsker myndi engan veginn nægja til hafnarbóta því eftir sem áður yrði ókyrrð við
Ásgarð og á norðanverðu hafnarsvæðinu. Þeirra á meðal var Gunnar B. Tryggvason skip-
stjóri á Brettingi, frystitogara Vopnfirðinga, sem þegar haustið 1997 lét í ljós þá skoðun
sína að best væri ef garður kæmi suður úr Miðhólma og að dýpkuð yrði siglingaleið
suður með landinu, innan við Skiphólma. Hins vegar voru náttúruverndarsjónarmið
þeirra sem óttuðust að slíkt mannvirki myndi valda óbætanlegum spjöllum á hinum
fögru hólmum og skerjum sem einkenna Vopnafjörð.
Gunnar hvarf ekki frá skoðun sinni og aðrir skipstjórar á stærstu veiðiskipum
Vopnfirðinga reyndust honum sammála. Snemma árs 1999 rituðu Gunnar, Magnús
Þorvaldsson og Lárus Grímsson, allir skipstjórar á Vopnafjarðarskipum, bréf til hafnar-
nefndar Vopnafjarðar og lögðu til að horfið yrði frá tillögu Siglingastofnunar um
Friðarskersgarð en þess í stað gerður garður milli Miðhólma og Skiphólma og dýpkuð
innsiglingarrenna inn í höfnina innan við Skiphólma. Skipstjórarnir bentu á að með þessu
móti fengist mun meiri kyrrð á hafnarsvæðinu en ef Friðarskersgarður yrði byggður,
innsiglingin yrði hrein og bein og laus við sjórót og meira athafnasvæði fengist innan
brimvarnargarðsins milli hólmanna heldur en innan áformaðs Friðarskersgarðs sem
þeim þótti þrengja um of að bryggjunum þannig að erfitt myndi reynast að leggja þar
stórum skipum, einkum ef eitthvað væri að veðri.
Bæði hafnarstjórn og sveitarstjórn Vopnafjarðar féllust á skoðanir og röksemdir skip-
stjóranna þriggja og fóru þess á leit við sérfræðinga Siglingastofnunar að kannað yrði
hvernig unnt væri að auka kyrrð í nyrðri hluta Vopnafjarðarhafnar. Sumarið 1999 var því
fengist við það á hafnasviði Siglingastofnunar að fara yfir rannsóknargögn frá Vopnafirði
og kanna áhrif brimvarnargarðs milli Miðhólma og Skiphólma. I ljós kom að slíkur
garður myndi leiða af sér miklu betri viðlegu í hinni nýju höfn og kyrrari og öruggari
innsiglingu en fyrri áform. Þessi garður og viðhlítandi dýpkanir yrðu hins vegar um
80 milljónum króna dýrari en fyrri áætlun. Sveitarstjórn Vopnafjarðar vildi freista þess að
útvega þetta viðbótarfé og fór þess á leit við Siglingastofnun að allur undirbúningur að
nýframkvæmdum í Vopnafjarðarhöfn yrði miðaður við brimvarnargarð milli Miðhólma
og Skiphólma og var það gert.
Ein af meginforsendum fyrir tillögu Siglingastofnunar um Friðarskersgarð var að með
þeirri útfærslu var hægt að halda kostnaði við dýpkun í lágmarki. Frá því að sú tillaga
var lögð fram og þar til farið var að móta útfærsluna á brimvarnargarði milli Miðhólma
og Skiphólma hafði orðið sú breyting að einingaverð fyrir dýpkunarframkvæmdir höfðu
lækkað verulega eftir að verktakar höfðu komið sér upp öflugri og afkastameiri tækjum.
í ljósi þess féllst fjárveitingavald hins opinbera á það að fara þá leið sem Vopnfirðingar
töldu heppilegasta og fjárveiting fékkst til að byggja brimvarnargarðinn milli hólmanna,
sem var hannaður á Siglingastofnun, og gera nauðsynlegar dýpkunarframkvæmdir.
Tækni- o g vísindagreinar
2 3 7