Heimilisritið - 01.07.1947, Qupperneq 23

Hús ástarvímunnar
Smásaga eftir Ralph Milne Farley
ÞETTA HEFUR raunverulega
komið fyrir þig. Og þe^ar ég segi
„þig“, þá á ég við þig — þig, sem'
nú ert að lesa þessi orð. Því að ég
veit dálítið um þig — dálítið, sem
er mjög persónulegt — dálítið, sem
ég er samt hræddur um, að þú haf-
ir gleymt.
Þú ert undrandi? Þú trúir mér
ekki? Lestu áfram, og þá skal ég
sanna þetta fyrir þér — þú munt
sjá, að ég hef á réttu að standa.
Til að byrja með, hvar varstu
klukkan átta um kvöldið 4. ágúst
1937?
Manstu ekki eftir því? En ég
vona nú samt, að það rifjist upp
fyrir þér, vinur minn. Því að þú
munt sjá, hve mikilvægt er að
muna hvert smáatriði, sem gerðist
þetta kvöld, þegar þú hefur lesið
lengra.
Það var hlýtt í veðri og rnollu-
'legt. Þess vegna varstu eirðarlaus
inni hjá þér, og fórst út, — niður
í búðina á horninu, og til þess að
fá hreint loft í lungun. Þú áttir
svo sem ekkert mikilvægt erindi,
fannst þér.
Þú mættir ungum manni á göt-
unni, og hann bað þig að gefa sér
eld í sígarettu. Vafalaust hefurðu
líka gleymt þessu, því að það er
svo oft, sem maður er beðinn um
eld. Og þarna í rökkrinu gafstu
manninum ekki svo nánar gætur,
að þú tækir eftir því, að hann væri
nokkuð frábrugðinn því, sem fólk
er flest.
Þú kveiktir á eldspýtu, og í
bjarmanum af eldinum athugað-
irðu einfalda drættina í andliti
hans. Fvekar laglegur, sýndist þér.
Þú sagðir við sjálfan þig: „Þetta
er maður, sem mér þætti gaman að
kynnast“.
Svo kveiktirðu í þinni eigin
sígarettu, og þá sástu, að ungi mað-
urinn var nú að gefa þér gaum.
Þú vonaðir líka, að honum litist
ekki sem verst á þig.
„Það er frekar hlýtt í kvöid“,
sagði hann hressilega um leið og
hann slóst í förina með þér.
HEIMILISRITIÐ
21