Heimilisritið - 01.07.1947, Qupperneq 48

manna og sjúkra. Smith hlaut
þann vitnisburð hjá skipstjóran-
um, sem aðeins fáum getur nokk-
urntíma hlotnazt: „Ég hef aldrei
séð landhermann gegna sjómanns-
starfi svona vel. Hann sýndi hina
mestu hugprýði, allan tímann . . .
Starfið var því örðugra, að enginn
læknir var um borð“.
Einn hinna særðu hermanna hef-
ur sagt mér, að hann hafi legið á
kviktrjám í tvo daga á söndunum
rétt hjá Dunkirk, „í gráu reyk-
skýi“ og hlustað á kúlurnar springa
allan daginn og liðlanga nóttina.
Hann var fluttur í burtu á tundur-
spilli þetta kvöld.
Þessa síðustu daga höfðú her-
menn okkar haldið varnarlínu rétt
fyrir utan austurtakmörk Dun-
kirkborgar. Skothríð frá tundur-
spillum okkar á víkinni var þeim
til aðstoðar. Við fluttum mikinn
fjölda af Frökkum, því að mest
allt lið okkar var þegar farið. Síð-
ustu menn, sem biðu, voru kallað-
ir þetta kvöld. Kl. 11 um kvöldið
tilkynnti sjóliðsforinginn, sem var
á verði: „Brezki Meginlandsherinn
hefur verið fluttur á brott“.
Alls hafði 31.427 mönnum verið
bjargað þennan dag. Einu spitala-
skipi og tveim togurum hafði verið
sökkt. Eitt spítalaskip, eitt beiti-
skip, tundurspillir og togari höfðu
laskast mjög alvarlega. Vitanlega
sluppu mjög fá skip við einhverj-
ar skemmdir.
Klukkan átta um kvöldið sá eitt
af flutningaskipum okkar nauð-
stadda seglskútu. Nokkuð af segl-
skipum var notað í flutningunum,
því að þau báru mikið, en voru
grunnskeið. Þessi skúta var ein-
göngu mönnuð hermönnum, en
enginn sjómaður var innanborðs.
Einhvernvcginn höfðu þeir siglt
henni alla leið vestur undir Good-
win sanda. Hvað var orðið af skips-
höfninni? Sennilegt er, að skútan
hafi verið dregin mannlaus til
Dunkirk. Nú var hún dregin til
Englands.
Ekki verður komist hjá því, í
frásögn af þessum degi, að minnast
nokkuð á fráfall Cloustons skip-
herra, sem í sex óttalega daga
„hafði framkvæmt göfugt starf á
garðinum við Dunkirk“.
Hann fór til Dover á laugardags-
kvöldið, til þess að gefa skýrslu
um ástandið, og veita viðtöku
lokafyrirskipununv um flutninga á
sunnudagskvöldið. Hann lagði af
stað frá Dover þann dag á vél-
snekkju ásamt einum sjóliðsforing-
ja og nokkrum sjómönnum. Onnur
vélsnekkja var samferða þeim. A
leiðinni urðu þeir fyrir flugvélaá-
rás. Bátur hans varð ósjófær og
tók að sökkva. Clouston benti
mönnunum í hinum vélbátnum að
forða sér áður en þeim yrði sökkt.
Clouston og sjóliðsforinginn, sem
voru hinir einu er lifðu af loftá-
46
HEIMILISRITIÐ