Heimilisritið - 01.07.1947, Qupperneq 57

FRAMHALDSSAGA
VOÐI á ferðum
eff/r MÍQnon 6. Iber/terf
„Þetta getur ekki verið satt“,
sagði Marcia. „Þér hafið ekkert
sem sannar það á hann. Þetta eru
bara getgátur yðar“.
„Svo þegar Ivan kemur heim“,
sagði Wait og lézt ekki heyra at-
hugasemd hennar, „álítur Rob að
auðvelt sé að mynrða hann, meðan
þér eruð ekki heima. Hann heldur
að þér séuð komin í kvöldboðið til
móður hans, því hann sér kápuna
yðar — sem Beatrice hafði til al'lr-
ar óhamingju fengið lánaða — og
boðið er jafnvel haldið með það
fyrir augum, að fá yður fyrir fullt
og allt yfir í hitt húsið“.
„Ekki getur þetta verið rétt“,
hugsaði Marcia. „Eitthvað er at-
hugavert við það“. En Wait hélt
áfram, áður en hún gat fundið út,
í hverju villan iá.
„Rob hefur falið hlutina ósjálf-
rátt með það fyrir augum að ganga
að þeim vísum, ef hann þyrfti síð-
ar á þeim að halda. Og þó að þeir
fyndust áður, þá var það ekki mik-
ilsvert atriði. Þetta var fáimkennd
framkvæmd taugaspennts manns,
sem sá fyrir sér þá hamingju er
honum myndi hlotnast við dauða
Ivans og sem þoldi ekki að hugsa
til þess, að hann héldi lífi, úr því
að hann var nú svo nærri dauðan-
um. En Ivan kemst lífs af, og
þann tíma sem hann er að hressast
eykst andleg þjáning Robs jafnt
og þétt. Svo, þegar Ivgn kemur
heim, þolir Rob ekki lengur við.
Þegar hann þá sér Ivan ógna yður
— sér hann taka um kverkar yðar,
eins og hann ætli að kyrkja yður,
og Ancill kemur inn og —“
„Sagði Ancili yður það?“
Wait deplaði augunum og þegar
hann leit aftur á Marciu var
augnaráðið ekki lengur fjarrænt
héldur þreytulegt. Hann sagði: „Já,
þá sjáið þér, að við verðum að hafa
uppi á svo þýðingarmikiu vitni“.
„Vitni gegn mér og gegn Rob á
hann við“, hugsaði Marcia. Hún
sagði það ekki, en hann vissi að
hún hugsaði það.
„Af hverju hengduð þér regn-
kápuna inn í klæðaskápinn?“ sagði
Wait snögglega. „Var Rob í hon-
HEIMILISRITIÐ
55