Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 5

af sér skónum. Undanfarna sex
mánuði hafði hann vanizt því
að afklæðast í skyndingi — síð-
an konan hans dó.
Náttfötin hans héngu inni í
baðherberginu, þar sem hann
hafði skilið við þau um morgun-
inn. Er hann hafði afklæðzt, fór
hann höndum um tannbursta
Michaels; hann var þurr. Hann
hefði átt að útskýra það fyrir
drengnum, hvað verður um tenn-
ur þeirra, sem gleyma að hreinsa
þær kvölds og morgna.
Carroll virti fyrir sér andlit
sitt í speglinum fyrir ofan
þvottaskálina. Hann geði tilraun
til að brosa. Enginn hefði raun-
verulega getað sagt, hvað sá
maður væri að hugsa, er brosti
þannig. Jafnvel Michael, sem
var næmastur allra á að finna
hvemig öðrum leið, hefði ekki
tekizt það. Carroll læddist inn í
svefnherbergið á tánum. Um
leið og hann fann fyrir ábreið-
unni, sem lá til fóta, mundi hann
eftir því, að hann hafði búið um
rúmið sitt í miklum flýti. Rúm-
fötin voru ekki hressandi og svöl
nema á laugardögum, þegar frú
Nolan hafði skipt um á rúminu.
Michael var ekki sofnaður.
„Pabbi?“ hvíslaði hann.
„Farðu að sofa.“
„Eg var að biðja heilaga Maríu
um dálítið."
ÁGÚST, 1955
„Segðu mér það á morgun.“
„Nei, ég var að biðja hana um
það rétt áðan.“
Carroll lá endilangur á bak-
inu og með hendur fyrir augun-
um. „Um hvað hefurðu verið að
biðja hana, Michey minn?“
Michael hikaði. „Mér fannst
réttara að biðja hana fyrst um
eitthvað, sem auðvelt væri að fá.
Til þess að sjá, hvað myndi ger-
ast.“ Hann reis upp í rúminu.
„Ég bað hana um vasahníf.“
í METROPOLITAN-turninum,
nokkrum húsum álengdar, sló
klukkan tíu. Michael var horf-
inn óralangt inn í lönd draum-
anna. Carroll hlustaði á andar-
drátt hans. Hann reyndi að láta
sinn eiginn andardrátt vera í takt
með andardrætti drengsins, til
þess að geta sofnað, en það var
árangurslaust. Á hverri nóttu
reyndi Carroll að ímynda sér, að
nú væri hann alveg að því kom-
inn að sofna, en augu hans þönd-
ust út og urðu glaðvakadi um
leið og hann hafði slökkt ljósið.
Þegar klukkan nú hafði slegið
síðasta höggið, reis Carroll upp,
gek inn í baðherbergið og klædd-
ist. Síðan fór hann inn í dagstof-
una, opnaði læsinguna að dyrum
íbúðarinnar og aflæsti á eftir sér,
áður en hann fór niður tvo stig-
ana og út á hliðargötuna. Verzl-
anir stóðu í löngum röðum með-
3