Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 6

fram Lexington Avenue svo
langt sem augað eygði. Carroll
gekk áleiðis til miðbæjarins eins
og hann var vanur. Hann nam
staðar við hvern búðarglugga og
athugaði í fimmta eða sjötta
skipti, hvað þar var til sýnis.
Hann var farinn að vita, á hvaða
dögum skipt var um í þessum
og þessum glugga, og hverjir
gerðu það. Vissar auglýsinga-
styttur og sérstakir auglýsinga-
munir voru orðnir gamlir og
góðir kunningjar hans.
Á stórum gatnamótum beið
Carroll eftir því, að umferðaljós-
in skiptu um lit. Til vinstri við
hann var ölkrá; á hægri hönd
hans, og handan við götuna, vín-
knæpa. Carroll hikaði andartak
fyrir utan ölkrána. Gegnum
þunn gluggatjöldin sá hann
glansandi rauðviðarskáp fullan
af flöskum, en barmaðurinn var
reikull í spori af ölvímu. Maður
og stúlka sátu við borð nálægt
glugganum, örskammt frá þeim
stað þar sem Carroll stóð. Þau
virtust ekki talast við. Hand-
leggur mannsins lá hálfur fram
á borðplötuna, en svartur klæðn-
aður stúlkunnar gerði háls henn-
ar mjúkan og hvítan á að sjá.
Carroll snerist á hæl og hélt yf-
ir götuna, í átt til vínknæpunn-
ar. Eigandinn, Sam Ramatsky,
stóð fyrir dyrum úti, undir mál-
4
aða skiltinu méð nafninu hans,
og andaði að sér fersku nætur-
loftinu.
„Jæja, herra Carroll, þetta er
fögur marz-nótt.“
„Já.“ Carroll þráði það eitt að
heyra mannsrödd. „Hvernig
ganga viðskiptin?“ spurði hann.
„Ég hef yfir engu að kvarta.“
Sam brosti og hristi höfuðið. „Ég
tek orð mín aftur. Viðskiptin
eru hvorki fugl né fiskur. Ég
verð að fara að stilla mig um að
segja alltaf þetta sama — að ég
hafi yfir engu að kvarta. Ég verð
að fara að sjá, hvað þetta allt
er alvarlegt. Viðskiptin eru væg-
ast sagt óhagstæð.“
Carroll hallaðist upp að glugg-
anum, sem var yfirfullur af vín-
flöskum, ilmvatnsglösum og
með tveim myndum af ungum
stúlkum í stuttbuxum og sandöl-
um. Þessar stúlkur höfðu nú ver-
ið þama í tvo mánuði. Tennum-
ar 1 þeim og brúnir kálfar þeirra
var orðið rykfallið. „Þú ættir að
bursta í þeim tennurnar þessum,
Sam,“ mælti Carroll, „og strjúka
höndunum um kálfana á þeim
öðru hverju.“
„Þú gengur mikið úti,“ sagði
Sam. „Ég sé þig á ferli þetta
klukkan tíu og ellefu á hverju
kvöldi.“
„Ég geri það víst, já,“ anzaði
Carroll.
HEIMILISRITIÐ