Heimilisritið - 01.08.1955, Qupperneq 10

að vandræðum Neddu. Canio,
sem hefur elt Silvio, en ekki náð
honum, kemur nú aftur og reyn-
ir í ofsabræði að reka Neddu í
gegn, en Beppo kemur í veg
fyrir það með því að hrifsa af
honum rýtinginn. Beppo fær
Neddu til að klæðast leikbún-
ingnum fyrir sýninguna, en Ca-
nio missir allan mátt af örvænt-
ingu og hugarvíli. Canio: „Ör-
vita af harmi“.
II. ÞÁTTUR
Sama svið og í I. þætti. Þorps-
búar koma og ganga til sæta
sinna. Silvio er meðal þeirra og
þegar Nedda er að safna að-
gangseyrinum biður hún hann
að gæta sín fyrir Canio. Leikur-
inn hefst. Nedda leikur Colum-
bine og í fjærveru eiginmanns
síns, Fíflsins (Caino) vonast hún
til að hitta Harlekin (Bebbo) í
einrúmi, en í stað hans kemur
Pantalone (Tonio) og tjáir Col-
umbine ást sína á sinn flónslega
hátt. Hún hafnar honum og í
því kemur Harlekin inn um
gluggann. Columbine og Har-
lekin setjast nú að kvöldverði,
en allt í einu þýtur Pantalone
inn og segir þeim að Fíflið, sem
þau bjuggust alls ekki við, sé að
koma. Harlekin kemst undan út
um gluggann eftir að Colum-
bine hefur kvatt hann vel. Eigi
er hann fyrr horfinn en Fíflið
kemur og krefst þess, að fá að
vita hver elskhuginn sé. Colum-
bine þykist ekkert vita. Canio,
sem nú er orðinn trylltur af af-
brýðisemi, heimtar hvað eftir
annað nafn elskhugans. Fram að
þessu hafa áhorfendurnir álitið
að um frábærlega góðan leik
væri að ræða, en nú sjá þeir að
hér er enginn leikur á ferðinni
heldur að hér eru að gerast raun-
verulegir, stórbrotnir og hörmu-
legir atburðir. Canio hefur nú
misst alla stjórn á sér, þrífur
rýting af borðinu og rekur konu
sína í gegn með honum í hjarta-
stað. Silvio dregur rýting sinn
úr slíðrum og þýtur að leiksvið-
inu í því er hin deyjandi Nedda
kallar á hann til hjálpar. Canio
rekur rýting sinn í brjóst hans.
Canio: „Ég er ei Punchinello —
ég er maður“. Þorpsbúar um-
kringja hann og afvopna. Eins
og hann viti hvorki í þennan
heim né annan segir hann:
„Leiknum er lokið“. *
Piparsveinn t Boston ánafnaði allar
eigur s'tnar eftir sinn dag peim þrem-
ttr stiílkum, sem höfðu hafnað hónorði
hans. „Ég á þeim að pakka allan þann
frið og alla þá hamingju, sem ég hef
orðið aðnjótandi á langri eevif' sagði
hann.
8
HEIMILISRITIÐ