Heimilisritið - 01.08.1955, Síða 52

spilasalnum, hrópuðuð þér:
„Þarna er eiginmaður minn“.
Að þessu loknu var auðvelt að
fá mig niður að snekkjunni, þar
sem elskhugi yðar lék sitt hlut-
verk með mátulegum hávaða.
Það var auðvelt fyrir yður í lok-
uðum klefanum að skjóta eigin-
mann yðar útúrdrukkinn og
særa síðan sjálfa yður lítillega í
handlegginn.“
Hún þaut upp. Hann lagði
hendumar blíðlega á axlir henn-
ar.
Hann þagði augnablik. „Á með-
an ég man, Það er annað smá-
atriði, sem kviðdómurinn mun
sakfella yður á. Þér segið að eig-
inmaður yðar hafi elt yður upp
í spilavítið. Ég er hræddur um
að þeir muni aldrei trúa yður.
Vitið þér hvers vegna?“ Hann
kinkaði kolli í áttina að opnum
flibbanum á dauða manninum.
„Það er ákvæði, mjög strangt á-
kvæði í reglum allra franskra
spilavíta. Enginn fær að fara
inn, sem ekki er með hálsbindi.11
Hann yppti öxlum. „Ég geri
ekki ráð fyrir að það valdi lög-
reglunni miklum erfiðleikum að
finna elskhuga yðar.“
Hann horfði á hana, og braut
heilann um, hvers vegna fagrar
stúlkur gerðu sig sekar um slík-
an verknað. „Næst þegar þér
leitið yður að fífli, ef það verð-
ur þá nokkurt næsta skipti, skul-
uð þér ekki velja yður lögreglu-
mann.“ *

Slyngur sláttumaður
Tötralegur maður stöðvaði piparjómfrú á götu.
„Getið þér séð af tíu krónum handa mér fyrir mat frú?“
„Hvers vegna eruð þér að betla — svona stór og sterkur maður?
Mér fyndist þér ættuð að skammast yðar!“
„Fagra kona,“ sagði hann, tók ofan hattinn og hneigði sig hátíð-
lega. „Ég er rómantískur draumóramaður sem ávallt hef orðið fyrir
vonbrigðum í lífinu. Ég hef ofið draumavefi úr hismisþráðum, og
vindurinn hefur feykt þeim burt. Og nú hef ég kosið mér þetta lífs-
viðurværi — einu stöðuna sem ég veit um, sem veitir karlmanni leyfi
til að ávarpa fagra dömu án þess að vera kynntur formlega fyrir
henni."
Já, hann fékk fimmtíu krónur.
50
HEIMILISRITIÐ