Heimilisritið - 01.01.1956, Qupperneq 27

Dr. Pfliiger hristi höfuðið.
„Andartak, fulltrúi!" kallaði
hann.
Haller nam staðar.
„Þér gleymið því bersýnilega,
að þessi Schmied myndi tryggja
eignarrétt sinn, ef þér skylduð
finna einhvern, sem veit eitt-
hvað um þennan hring.“
Haller rak upp stór augu.
„Þér hafið rétt fyrir yður í
þessu, doktor. En sem sagt, þá
megum við ekki láta árar í bát.
Annars, frá lagalegu sjónarmiði,
eru sektarlíkur Schmieds svo
miklar, að hann getur varla
bjargað sér frá snörunni með
öllum sínum ókunnu mönnum,
þó að hann játi ekkert. En við
megum ekki aðeins ganga út frá
þessu réttarfarslega sjónarmiði,
við verðum að hafa sönnunar-
gögn gegn Schmied í höndunum.
Milli lagabókstafarins og sönn-
unarinnar liggur langt bil. Ég
vil vera viss í minni sök. Smá-
atriði getur þannig orðið mér til
stuðnings. Hvar eru hinir ýmsu
hlutir, sem Brugger verksmiðju-
eigandi bar á sér? Hvar er vasa-
bókin? Hvar er gullúrið? Og
ferðaáætlunin? Allt þetta er
horfið, aðeins hringurinn er
þama! Og hann barst okkur af
tilviljun upp í hendurnar, vegna
þess hvernig Schmied lét fullur,
fyrir utan hús unnustu sinnar,
er hún vildi ekki hleypa honum
inn. En Schmied ætlaði sér ekki
að sleppa nokkrum hlut. Því
verðum við að búa þannig um
hnútana, að við fáum rakið mál-
ið nánar. Hvort þess er langt að
bíða mun framtíðin leiða í ljós.“
„Við eigum ekki annars úr-
kostar en að sleppa Schmied, ef
ekkert nýtt gerist í málinu alveg
á næstunni, fulltrúi. Þá verðum
við að taka upp aðra gæzluað-
ferð.“
„Satt er það. En hvernig er
það með prófessor Blumer?“
„Prófessor Blumer hefur ekki
hugsað sér að hjálpa okkpr með
dáleiðsluaðferðum sínum. Síð-
ustu sýninga'r hans hafa sýnt
sig að eiga aðeins við heimska
menn.“
„Það verður að hafa það, ég
hef þá rannsóknina að nýju.“
Haller fulltrúi kvaddi. Brátt
var hann lagður af stað til gamla
borgarhlutans. Hann gekk inn á
kaffihús og bað um te-bolla.
Lengi vel snerti hann ekki við
bollanum, því að allar hugsanir
hans beindust, á þessari stund,
að Brúgger-málinu. í huga sér
mótaði hann stutta myndræmu
af því, sem skeð hafði: Hinn sex-
tugi verksmiðjueigandi, Edmund
Brúgger, hafði dag nokkurn ekki
komið aftur til fjallahótelsins,
þar sem hann dvaldi í fríi sínu.
JANÚAR, 1956
25