Heimilisritið - 01.01.1956, Síða 45

Páli. Honum hljóta að hafa þótt
guðs vegir torræSir, ungum mann-
inum, vöskum og hugrökkum.
Og á næstu árum kristinnar
trúar fór Páll frá Tarsus slíka
furSu- og sigurför, aS hvar sem
rætt var um Jesú, þar var tjalda-
saumarans einnig getiS.
En á Pétur, bjargiS af manni aS
vera, var miklu sjaldnar minnst.
Dvöl Péturs í Jeerúsalem var
brátt á enda. Ritningin segir okk-
ur fátt um athafnir hans síSan;
þaS er aSeins drepiS lauslega á
einstök atriSi síSar á æviskeiSi
hans. StöSugur ótti um aS laus-
mælgi kynni aS stofna lífi hans í
hættu gerSi þaS aS verkum aS
hinir kristnu sögSu sem fæst um
dvalarstaSi hans.
En þaS hvílir ekki nein slík hula
yfir ævi Páls. Svo er meistaraleg-
um ritverkum hans sjálfs fyrir aS
þakka, og afburSa fréttaritun trú-
bróSur hans, Lúkasar, læknisins,
sem fyrir honum lá aS kynnast,
aS kristniboSsæfintýri Páls hafa
varSveitzt furSulega vel.
Þeir hittust síSar, Pétur og Páll.
En fram til þess tíma er þaS tjald-
skuldarmaSurinn, fyrrverandi
ofsækjandinn, maSurinn sem forS-
um hataSi kristna menn, sem er
staSgengill Krists.
STÖRF PÁLS meS Barnabasi í
Antíóku voru innblásin guSdóm-
legum eldmóSi. Fregnin um of-
dirfsku hans og árangurinn af trú-
boSi hans íékk brátt byr undir
báSa vængi. Og nú var þaS, sem
nýtt orS bættist í tungumál mann-
kynsins.
,,Og þaS var fyrst í Antóóku,"
skrifaSi Lúkas síSra, ,,sem læri-
sveinarnir voru nefndir Kristnir."
En þaS átti ekki fyrir Páli aS
liggja aS dveljast langdvölum í
Antíóku. KristniboSsstarfiS, sem
átti eítir aS knýja hann farar um
gjörvalla Litlu Asíu og um meg-
inland Evrópu var nú í þann
mund aS hefjast.
ÁSur en áriS væri á enda lagSi
Páll upp, aS boSi heilags anda
ásamt Barnabasi, í fyrsta leiSang-
ur sinn til þess aS flytja fagnaS-
arboSskap Jesú Krists.
Á SKIPUM, stundum fótgang-
andiandi, ríSandi til skiptis á
láns-asna, lögSu þessir tveir út-
völdu menn leiS sína um Litlu
Asíu, stofnuSu söfnuSi og predik-
uSu í hverri byggS.
Á eynni Kýpur tók rómverski
ræSismaSurinn trúnni opnum örm-
um, lét skírast, og kristnir menn
á eynni, æskuvinir Bamabasar,
gátu ákallaS drottinn ugglausir og
án þess aS þurfa aS óttast of-
sóknir.
En þeim félögunum gekk ekki
alveg eins vel í hinum fornu róm-
JANÚAR, 1956
43