Heimilisritið - 01.01.1956, Qupperneq 52

Pípuhattur prófessorsins
DR. JÓHANNES HAGAN,
prófessor, var með umræddustu
mönnum í þessum bæ á sínum
tíma. Hann var líka allra manna
lærðastur, myndarlegur á að
líta, samkvæmisljón hið mesta
og hafði skrifað fjölda bóka um
fræðigrein sína, sem var guð-
fræði, auk fjölda annarra greina
um menn og málefni, svo sem
stafsetningu, hálsbindi karl-
manna, kaffidúka, kvenlegan
þjóðbúning vandamál ungdóms-
ins, æskulýðshöll o. s. frv. Það
væri synd að segja, að hann
hefði tjóðrað anda sinn við ein-
hæfa, trénaða háskólagrein; nei,
hann var maður hinna mörgu
málefa.
Að hann var ókvæntur og þó
kominn fast að fertugu, olli
hinni mestu oánægju ógiftra
kvenna bæjarnis og mæðra óút-
genginna heimasætra, en lítið
stoðaði það, hann var alltaf
sami harðsvíraði piparsveinn-
Prójessorar eru allra manna gleymnastir
á smáatriði hversdagslífsins,
en hér er þó saga um gleymsþu,
sem ekki kom að söJ^.
inn. Ekki svo að skilja, að hann
væri kvenhatari á nokkurn hátt.
Hann var alltaf prúðmenni hið
mesta. þegar konur áttu í hlut
og aufúsugestur í allra þeirra
samkvæmum, en engin gat hrós-
að sér af því, að prófessorinn
hefði sýnt henni karlmannlegri
framkomu en svo, að sjást
mætti í kirkju á hvítasunnu-
morgni. Hann var sér vissulega
á allan hátt meðvitandi um
skyldur embættis síns og þá
framkomu, er það krafðist, án
þess þó að afneita í hið minnsta
þeim unaðssemdum, er velsæm-
ið heimilar jafnvel lærðustu
mönnum andans. Það mátti
ganga svo langt að segja, að
hann væri eins og nýtízku dýr-
lingi bæri að vera.
Óánægjan vegna einlífis hans
reis svo hátt, að einu sinni, er
hann bauð sig fram til bæjar-
stjórnarkosninga laust pólitísk
ur andstæðingur hans, frú ein
50
HEIMILISRITIÐ