Heimilisritið - 01.02.1958, Qupperneq 47

var um raunverulega ást að ræða,
byggða á traustum grundvelli.
Jonny skynjaSi tilfinningar mín-
ar og sambúS okkar varS inni-
legri. AS lokum fæddist Jonny,
drengurinn okkar, og daginn sem
við fluttum hann heim frá sjúkra-
húsinu var hamingja okkar full-
komin.
Svo var það dag nokkurn —
frænka mín kom til að sjá barn-
ið, og hún kom með bréf til mín.
AnnaS bréf með rithönd Clems
á umslaginu. Mér fannst kalt
vatn renna milli skinns og hör-
unds á mér. Þegar ég var orSin
ein, reif ég bréfið og brenndi án
þess að lesa þaS.
Viku seinna kom annað bréf
frá Clem ásamt bréflappa frá
frænku minni. Hún vildi fá að
vita eitthvað um þessi bréf svo
ég hringdi til hennar.
„Maður, sem ég þekkti einu
sinni er stöðugt að skrifa mér,“
útskýrði ég fyrir henni.
,,Hvers vegna skrifar þú hon-
um ekki og segir honum að láta
þig í friði þar sem þú ert gift?“
spurði hún stórmóðguS.
,,Eg reif öll bréfin,“ svaraði
ég. „Kannske missir hann kjark-
inn og hættir að skrifa.“
Bréfin hafði ég rifið og brennt,
en þau höfðu skilið eftir meira
en öskuna, þau höfðu skotið mér
skelk í bringu. Clem var þrár.
HvaS hafði hann í hyggju ? HvaS
vildi hann ?
AS lokum, þegar næsta bréf-
iS kom, og í þetta sinn í mína
eigin bréfalúgu, fannst mér ég
verða að opna það. Hvernig vissi
hann, hvar ég var ?
Betsy, elskan mín —“ stóð í
bréfinu. „Fékkstu ekki bréfin frá
mér ? Ég hringdi og talaði viS
einn af frændum þínum og fékk
hjá honum nýja nafniS þitt og
heimilisfangið. Hvers vegna gift-
ist þú, Betsy ? Það skiptir raun-
ar engu máli, elskan, við kipp-
um þessu einhvern veginn í lag,
þar sem ég er nú skilinn. SegSu
þessum náunga, að þú hafir ekki
vitað, að ég var að verða frjáls.
SegSu honum, aS þú sért mín.
Ég verð á leiðinni til þín, þegar
þú lest þetta bréf. Ég bý á Colo-
nial Hótelinu. Hittu mig þar um
áttaleytiS á föstudagskvöld,
Betsy. Ef ég heyri ekkert frá þér,
kem ég heim til þín. ÁstarkveSj-
ur, Clem.“
Þegar ég hafði lokið lestrinum
var ég skelfingu lostin. HvaS
átti ég til bragðs að taka ? Ég
vildi ekki hitta Clem, en hann
sagði, að ef hann heyrði ekkert
frá mér, myndi hann koma heim
til mín. Ég gat ekki komið neinu
á blað og ekki heldur talað við
Clem í millisambandssíma.
Ég ákvað því að hitta hann,
HEIMILISRITIÐ
45